eğer bir uçurumun üstüne korkusuzca atlasaydınız sorumlu kimi tutardınız.ben bu soruyu bugün bir çok kez sordum kendime acaba hangi kuvvet itti beni oraya diye.ve her zaman kulaklarımda yankılanan ses aşkım olduğunu söledi bana.peki niye onuda çekmediki yüreğim diye sordum..aşkım bedenimden kuvvetli geldi yüreğimde.. ne kadar dayansamda hep bir yerlerde sıkıştırıldım.her şey aleyhimede olsa bir dk bile dayanamayacağımı düşünmeden mücadele ettim...ama kaybeden ben oldum...kendimden kurtulmak istedim ama sonuçta tek zarar vereceğim bedenimdi aşk zaten hep peşimdeydi...kendimden kurtulup değişmeye karar verdim...belkii benle birlikte yüreğimde değişir dedim..yeni çevre ve yeni arkadaşlar dedim.belki o yeniler beni sever dedim ..ama sonuçta ben yüreğimde beslenen sevgiyle varolan beni seviyodum..ben kendimi sevmedikten sonra beni seven yenileri ne yapıcaktım ki..
onla varolan düşüncelerimi yok etmeye karar verdim..her an onu düşünmekten vazgeç aşk seni düşünmez sadece acıyı getirir dedim..düşünmeyi bırak sadece anı yaşamaya bak dedim..ama yüreğimden bunu nasıl istiyebilirimki,her gece aynı rüyayı görüyorsam ve her gün o rüyayla birlikte hayellere dalıyosam anı yaşamaya ne zaman vakit bulucaktım...
kendimi boşluğa bırakıp rüzgara göre yol alıyım dedim.hayatın beni yönlendirmesine izin veriyiim elbet bir gün gelir hayat beni yönlendiirmekten vazgeçer bütün yollarını bildiğim için onu arkasından vururum diye düşündüm..ama sonuçta dayanıksız bir gemii rüzgara ne kadar dayanabilirdiki hadi rüzgara dayandı diyelim ya fırtınalar ne olcak...aynı ses eğer kurtulmak istiyorsan hiç bir dalga boğamaz yada hiçbir rüzgar savuramaz diye fısıldadı kulağıma.peki geminin içindeki kaptan yanlızlığa terk edilmiş biri ise neden kurtulmak istesin ki o dalgalardan.yanlız olman ölmeni gerektirmez..onsuz olman önemli değil yeterki kendinden yoksun kalma dedi.onsuzluk kendimden yoksun kalmayı öğretiyor bana...dayanabilmem için sadece bu gerekiyorsa şimdi ne yapmalıyım sence??????