VEBAL 2 ’DEN KÜÇÜK BİR KISIM

‘’Canım kızım Beste’m. Şu an romanı okuyorsan, 1 dk elinden bırak tatlım. Sana verilmek üzere vasiyet ettiğim yeşil küçük sandığı aç. Onun içinde küçük kilitli bir defter var.Muhtemelen bu defteri defalarca da gördün ve açıp okumak istedin.Şimdi zamanı işte. Defterin arasında küçük bir zarf var. Onun içindeki sayfayı okumanı isterim. Onu şimdi yazıyorum bende. Bak canım kızım, benim ‘’şimdim’’le, senin ‘’şimdin’’ bizi burada , şu anda buluşturdu. Defterin kilidini soracaksın içinden bana. Sana gelin olurken verdiğim ve ‘’Sakın kaybetme anneciğim’’ dediğim kapaklı bir kolye vardı. Biliyorum hala duruyordur. O kolyenin içinde sandığın kilidini bulacaksın. Evet, şu an yazdıklarım elinde olmalı.’’
Evet, Beste elindeki kağıdı titreyerek okumaya başladı. Şunlar yazıyordu.
‘’20 Ağustos.Bu gece yine uyumadan geçen bir gece.Ortalık, zifiri karanlık, yine o bilindik,ince keman sesiyle,’’ölüm’’ bestesi. Balkondayım. Gözlerim de mi boşluk, yoksa baktığım her yer mi boş? Nefesim,vücudumdaki her bir delikten çıkıp gidiyor, daralıyorum.’’Neden bu denli etkilendim?’’ demiyorum çünkü basbayağı haklı sebeplerim var benim