Yeni geldiğim okulda beşinci sınıfları bana vermişlerdi.Sınıf şimdiye kadar beş öğretmen değişmişti.Sınıf seviyesinin iyi olmadığını,derslere ilgisiz kalan öğrencilerin çok olduğunu duyduğumda hiç karamsarlığa kapılmamıştım. Öğretmenler en çok Uğur’dan bahsediyorlardı.

Gerçekten de Uğur’un derslere karşı pek ilgisi yoktu.Üstelik dağınık bir görüntüsü vardı.Ruhsal dosyasında öğretmenleri kişisel düşünceler bölümüne "İlgisiz,başarısız,düzensiz,uyumsuz vb." notlar düşmüşler.

Bir seminerde dinlediğim motivasyon taktiklerini uygulamak için fırsat bekliyordum.Biraz zamana ihtiyacım vardı.Öğrencilerin meraklarını keşfetmek istiyordum.

Sosyal Bilgiler dersi tarih ünitesinde idik.Uğur bir ara parmak kaldırmıştı.Ben de bu anı bekliyordum.Uğur söz alıyor yorumlar yapıyordu kendince.

Bir gün Uğur’a:-“Uğur senden ileride büyük tarihçi olur.Yorumların çok hoşuma

gidiyor.’dedim.Bunu büyük bir samimiyetle söylemiştim.

Konuyu anlatırken kitabın dışına çıkıyor dersi ilgi çekici hale getiriyordum.

İlk Türklerdi konumuz.

İlk Türk devletinin Asya Hunları olduğunu belirtiyordum.

Türklerin göçebe hayat yaşadıklarını bu yüzden yerleşik hayata

geçemediklerini anlatıyordum.

Baharda yazlaklara, kışın kışlaklara göçtüklerini,evlerini kıl çadırlardan

yaptıklarını ve bu evlerin tekerlekli kağnılar üzerinde teşkilatlı bir şekilde

yaptıklarını söylüyordum.

"Göç esnasında, ünlü bir tarihçinin dediğine göre manzara yürüyen bir şehir

görünümündeymiş."diyordum.

Demir madenini ilk işleyenin Türkler olduğunu, kızgın demiri soğutarak

çeliğe çevirdiklerini bunun sonucunda en iyi kılıcı Türklerin yaptığını

anlatıyordum.

Eti güneşte kurutarak ilk pastırmayı yaptıklarını ve uzun süre

sakladıklarını,tahıllardan çeşitli yiyecekler yaptıklarını anlatıyordum.

Uzun yolculukta atıyla giden süvarinin yiyeceğinin bitmesinin önemli

olmadığını, bunu atın boynundan bir damara girerek 4-5 yudum kanı yutup

sonra parmağını oraya bir iki saniye bastıktan sonra yoluna devam ettiğini

bunun günümüzdeki serumun kendisi olduğunu söylüyordum.

İlk Türklerin patates gözlemesi yemediklerini çünkü patatesin 1500’lü

yıllarda Amerika’dan dünyaya yayıldığını söylüyordum.

Şanlı tarihimiz zaferlerle doluydu.Olayları drama yolula canlandırıyordum.Günümüz olayları

ile ilişkilendiriyordum.

Uğur tarih dersini çok sevmişti.

Bu dersten sınıfın en iyi notunu alıyordu.Uğur’un yüzüne kan gelmiş yanakları

pembeşleşmişti.

Öğrencilik hayatının en yüksek notlarını almıştı.Davranışları da olumlu yönde

gelişmişti.Öyleki artık Uğur kendine çekidüzen vermiş, mutlu mesut okula geliyordu.Belirli

gün ve haftalarda özellikle Uğur’a belirli konuşmaları yaptırtıyordum.

Uğur ikinci kademeye geçmişti.Yine tarih dersinde en yüksek notları alıyordu.

Bir gün Uğur’u koridorda üzgün bir şekilde dolaşırken görmüştük.

Hayrola ne oldu Uğur? diye sordum.

Uğur başı öne eğik:

- “Hiç sormayın hocam. Ünitemiz Osmanlı devletinin gerileme ve dağılma dönemi idi.Hep

toprak kaybı,hep yenilgi.Osmanlı devleti kendini de batırdı beni de."dedi.Böyle bir cevap

karşısında ben de dağılmıştım. Şanlı tarihimizin bu sayfaları belli ki Uğur’u yıldırmıştı.

“Üzme canını dedim Uğur’a. Milletlerin tarihinde zaferler de vardır, yenilgiler

de." .Burada önemli olan yapılan hataları görmek,yapılan hataları gizlememek,sonuçlardan

ders çıkarmaktır.Milletler bazen hataların bedelini çok büyük öderler.Ama biliyorsun bu

enkazın altıda kalmadık.Atatürk’ün önderliğinde yeniden büyük zaferler imza atarak

düşmanları yurdumuzdan çıkardık."dedim.

Uğur başını kaldırarak: "Hocam ben şimdi Atatürk’ü daha çok seviyorum."diyerek

yanımdan ayrılmıştı.