GECE KARANLIĞINDA
GÖZLE TEMAS KURUP HİKAYENİ ANLATMAK İSTERSİN GÖK YÜZÜNDE SENİ DİNLEYECEK YILDIZ YOKTUR

Bazan insanın çok şeyi vardır içine atdığı,Ama paylaşacak kimsesi yoktur.
Yalnız başına kalırsın,ya kafa dinlemek için saat,larca düşünür durursun,ağzında dilin şişer geçmişte yaşadığın anılarını paylaşmak istersin, bulunduğun yerde seni dinleyecek bir arkadaşın yoktur
Alır başını gidersin kafandaki
birikmiş düşüncelerinden kurtulmak için yürürken başın vücuduna ağır gelir atmak istersin yaşanmışlıkları beyninden, aklın izin vermez hatıraları vardır diye,kederlerini paylaşacak bir arkadaşın yoktur.
Sıkılırsın yaşadığın insanlar,dan umduğunu bulamazsın, karakterine uymaz yaşam tarzları, şaşırır kalırsın gördüğün anlamsızlıklara ne çekilecek bir çiledir bu var olan,sırtından atacak kadar cesaretin yoktur yumurta kefesini,düşünür durursun kuğu Kuşu gibi dertlerini dinleyecek ne sırdaşın nede kaderdaşın yoktur.
Bazı zaman çekirgelerin sesini dinlersin,bazan yeryüzünde hareket eden börtü böcekleri izlersin,Bazan dalar gözlerin uzaklara geçmişini özlersin iyi yada kötü ğünlerini,sıradan anarsın aklın,ın yetmeye başladığı günden itibaren yaşadığın anılarını anlatmak istersin geçmişini,dostuna arkadaşına bakarsın seni dinleyecek çevrende kimsen yoktur.
Gece olur ıssız ormanlık alanda sırt üstü yatarsın toprağın üstüne gözlerini açarak bakarsın yıldızlara konuşmak istersin her bir yıldızla dertleşmek anılarını yaşanmış acı tatlı hikayelerini anlatmak istersin hangi yıldız beni daha iyi anlar diye gözle temas kurmaya çalışırken anlarsın,ki gök yüzünde seni dinleyecek yıldız yoktur.
Akşam saat,lerinde gök yüzünde Ay,ı görürsün bakış açın uygun seni takip ettiğini sanır,temas kurmaya çalışırsın hayali bakışınla dalarsın derinliklerine aklından geçen yaşanmışlıkların film şeridi gibi düşünürsün,ki seni en iyi anlayacak senin yaşadığın dünya,na en yakın gezeğendir Ay senı anlayacağını sanırsın başlarsın gönlünden geçenleri dökmeye bir bakarsın,ki seni dinleyen Ay yoktur.
Ormanlık alanda yürümeye başlarsın gündüz gece attığın adımların eko yapar kulaklarını çınlatırcasına en küçük bir böcek sesinden ürperir yüreğin yiğitliğin ve cesaretin bittiği anı yaşarsın korku çöker omuzlarına yaşlar dolar göz çukurlarına dokunsalar höyküre höyküre ağlayacakmış gibi olursun derken gece vakti insan sanır ulu bir çınar ağacını sığınırsın gövdesinin önüne yaşadığın korkularını anlatmak istersin kafanı kaldırıp bakarsın yüzüne seni dinleyecek çınar ağacından başka kimse yoktur.
Korkuların göz bebeklerinde büyümeye başlar,yaşadıklarını unutmaya başlarsın,aynalara bakmaya çekinirsin yılların senden götürdüklerini görmemek için hep kendini suçlarsın şükür etmekle geçirirsin geride kalan hayatını mevcut imkanlardan faydalanmasını bilmeden kendi bedeninden usanırsın küçük bir motor,a büyük bir araba kupası yüklenmiş bir araç gibi hissedersin kendini taşımaz bacakların üstündeki ağır yükü çöker kalırsın gitmek için her yaptığın hamlelerde istisnaların kaidelerine ne kadar hasar verdiğini anlarsın ve dersin,ki ben doğru zamanda yanlış insanlarla anlamsız yaşamaya özen gösterdim doğru insanlarla doğru bildiğim yola ğitmekten kendimi alı koydum Ektiğimi biliyorum hak ettiğimi yaşıyorum dersin ama iş işten geçmiş olur çırpınırsın sana verilen bu rolü yeniden çekmek istersin hayat filmini ömrüne ayıracak zaman yoktur.
Yanında değer verdiğin zaman kıymetini bilen özlem duyduğun zaman nefesin kadar sana yakın olacak insanlar olsun istersin,her aradığında gelecek ihtiyaç duyduğunda seni samimiyetle saracak
hatırını soracak,mutlu gününde ve hüznünde seninle ağlayıp seninle gülecek,yürüdüğün yolda yoldaş ekmeğini bölünmek istediğinde kardeş güvenerek sırtını yaslayabileceğin arkadaş, sırlarını açabileceğini sırdaş, ömrünü ömrüne verebileceğin eş, hayat,ın toz pembe gönlün alafirik sarhoş olsun istersin, malesef dört İyiliğin hepsi bir arada olması mümkün olmuyor birini bulsan üç iyiliği yıllarca arıyorsun tıpkı yürürken bir adet At nalı bulup,da kaldı üç nal ile bir at diye gönlünden geçirip hayalini kurup ümit ederek yaşamak gibi, zaten umut fakir,in ekmeği gibi bir şeydir bizler insan oğlu olarak umut ederek hayat,ta kalmayı bir yaşam tarzı olarak seçmişizdir. Bizim insan olarak çalışkan, üreten, gelecek kuşaklara örnek olan,mevcut imkanları geliştiren genç beyinlere bıkmadan usanmadan teknoloji çağını kullanarak uzay çağında kendilerine yer bulmalarını anlatıp öğretmekten,yol göstermekten aciz bir toplum olarak ne ettiysek onu biçmemiz normaldir insan olarak her şeyi,Allah,tan Devlet den Millet,ten beklememek gerekiyor.Hani derler ya bir at bir yiğidi bir yiğit bir bir orduyu bir ordu bir Devleti kurtarır. İnsan olarak sen bu evrelerin hiç bir kategorisinde yer almamışsan istediğin özlediğin arzu ettiğin değerlerde senin yanında yoktur.
24.08.2016
Zekeriya ÇAPANOĞLU