Sen hiç adının Ayşe ya da Fatma olduğunu bildiğin birine Zeynep diye hitap ettim mi? Sen hiç bir şey alıyorken, ona da alayım o da sever, bir şey yerken oda olsaydı keşke dedin mi, sen hiç gecenin bilmem kaçında rüya ile uyanıp odalarda sevdiğini aradın mı? Sen hiç yaşadığın tüm zamanları gözden geçirip, onsuz sahneleri hayatından sildin mi?
Sen hiç içine-içine ağladın mı? Sen hiç zamana isyan edip, zamansız sevdanla baş başa kaldın mı? Sen hiç saatlerce bir resme bakıp milyonlarca hayal kurdun mu? Sen hiç, onun canı yanmasın üzülmesin diye ölmeyi düşündün mü?
Evet ya da hayır bilmiyorum ama bende büyüklüğünü bir türlü anlatamadığım sevdamın küçücük bir kelimeyle sınırlandırılmasına sinir oldum. “ seni seviyorum” ne demektir…! Gerçekten sevmek, sahiplenmek midir? Nedir bizi bunu söyleten…
Normal sevdiğim özledim dediğim eşim, dostum, akrabam, komşum bile aynı huzuru, duyguyu, düşünceyi verirken diğerini ayrı kılan ne? Elle tutulur bir şey istemiyorum ama mantığımı aykırı gelmeyecek bir cümle istiyorum… Sevdiğim dediğiniz adını “aşk” koyduğunuz insan yanınızda olduğu zaman “anatomim değişiyor” diyorsun, eyvallah da neden? Dünyanın bütün serveti senin-miş gibi hissetmene sebep olan duygu ne ve bu duygu sana “seni seviyorum” mu dedirtiyor
Bir de insan çok korkuyormuş; başına bir şey geleceği için değil, zaman akrepliğini gösteriyor, en mutlu anı belli bir zamandan sonra ayrılık ile noktalanacak diye… İnsan yanındayken bile “sevdiğim” dediği insanı özlüyor-muş aslı var mıdır?
Bilmiyorum ama bildiğim bir şey varsa kimse kimsenin ne hissettiğini, düşündüğünü bilemez sen “seviyorum” cümlelerini istediğin kadar sırala ya da istediğin kadar “seviyorum” dediğin insandan kelimeleri esirge… Sonucu elbette değiştirir artı ya da eksi değerleri olur ama kalkıp da bana “seni seviyorum” dedirtme… Sevgi harpta kaldı, saygıyı da mecbur kıldılar sırf kavga olmasın diye…
Sevmiyorum, sevgi nedir belki de bilemem, eyvallah ama en azından dilimi aşındırıp sevmediğim, istemediğim birini de o kelimeler ile boğup kendimi çamurlaştırmayacağım… Aslında insan sevmediği için esirger o cümleleri ve sevmediği için söylemek ve hissettirmek istemez…
Velhasıl kelam bizler yaratılanı yaratandan ötürü sevmeyi ve o gözle bakıp incitmekten korktuk… Yoksa sevginin ardından mevlitleri bile okuttuk… Çünkü sevgi en güzel en saf kağıtla kalem arasında yaşamayı öğrendik ve sevdiğimizi Allah’a emanet ettiğimiz de cenazemizin ardından başka kimseyi istemedik…
16.08.2016 - Ismahan Makgü Çeribaşi & MAKGÜ