PİŞMAN OLMADAN PİŞMAN OLUNUZ
Keyifle içtiği sigaralar ve içkiler birgün onu doktorun karşısında tir tir titretecekti… Elinden bir şey gelmeyen hemşirelerden dahi medet umacaktı. Sadece zaman meselesi…
Oysaki nede güçlü biriydi. Hani eyvallahı da yoktu. Şimdiyse insanlar acıyarak bakıyordu ona. Dünyalara hükmediyordu kendince ama şimdi kalbinin bilmem ne damarına yenik düşmüştü. Ne garip değil mi, insanlar en çok kendilerine yenilirler hep. En çok kendilerine yalan söyledikleri gibi.
Pişman olmuştu ama son pişmanlık fayda vermiyordu. Henüz yol bitmeden, zaman daralmadan yani pişman olmadan pişman olunmalıydı.
…

Kırıp dökmeyi insanları incitmeyi alışkanlık haline getirmişti. Onunki de zaman meselesiydi. Zamanı gelince onu da kırıp dökeceklerdi, insanları küçük görüyordu, o da küçük görülecekti.
İnsanları yok sayoyrdu; yok sayılacaktı.
İbadetlerini hep erteliyordu. Cumaya bile kimi zaman gitmiyordu. Oysa ‘erteleyen helaktadır’. İbadetsiz bir hayatın şükrüde olmuyordu. O olmayınca, Allah’la aran da iyi olmazdı. İnşallah pişman olmadan pişman oluruz.
…

Annesine ve babasına iyi davranmıyordu. Hastalandıkları zaman doktora götürse bile oflayarak puflayarak götürüyordu. Her şeyi başlarına kakıyordu. Tabi karısı da… Torunlarını sevecek olsalar anneleri mani oluyordu… onlarsa bazen yaşlı gözlerle çaresizliğin verdiği duyguyla ömürlerini dolduruyorlardı.
Birgün oğullarının ve gelinlerinin salondaki konuşmalarını duydular.
- Ölmediler ki kurtulalım.
- Evet ya sığmıyoruz eve.
İhtiyarlar bu konuşmayı duyunca birbirlerine baktılar. Sonra gözlerini kaçırdılar. Utanmışlardı. Çünkü bu sözler hiç yabancı değildi. Bir zamanlar onlarda babalarına ve annelerine bu sözleri kullanmışlardı. Ne edersen kendine döner kendi kendine. Pişman olmuşlardı ama çok geçti. Sadece mırıldandı ihtiyar; pişman olmak için sizinde zamanınız gelecek bekleyin…
…
Bir hata, bir kötülük, bir yalan, bir iftira attıysan bekle….

Selahattin Cansız