Yazılabilecek en zehir zemberek yazıya konu olması gereken güruh, elbetteki yerli yabancılardır. Bunlar içinden çıktıkları milletin diline, tarihine, kültürüne yabancıdırlar. Hepsi bildikleriyle cahil kalmış insanlardır.

Bu kişilerin en belirgin özelliği ise çok şeyi değil, her şeyi bildiklerini sanmaları, işin aslında ise hiçbir şey bilmemeleridir.

Bu talihsiz ve bir o kadar da ahmak güruh her zaman kendilerini toplum üstünde tutar. Anadolu’da doğmuş olup, görülmemiş bir coşkuyla Batı’ya merak sarmış kişilerdir.

Eserleri yoktur onların. Eğer kendilerinin eserden saydıkları üç-beş zırvalamayı eserden saymayacaksak, bir tane bile eserleri yoktur.

Belli başlı maharetleri vardır bu müstesna cemiyetin. O topluluktan bir kişi, aşağılık kompleksinin bilinçaltını mahvetmesinden dolayı, milletini küçümsemekte, işe yaramaz olarak görmekte pek bir ustadır.

Bu cemiyetin sanatçı geçinen takımının hali de malum. Ülke sanatına zerre katkıda bulunmazlar. Fikir özgürlüğünden bahsederler, ama beceriksizliklerini yüzlerine vurunca işin rengi değişir onlar için. Bir nevi dokunulmazlıkları vardır. Kutsaldırlar; bundan dolayı eleştirilemezler.

Bu hal sadece sanatçı takımıyla sınırlı değildir. Hepsi için kırmızı çizgidir eleştirilmemek. Eğer eleştirirseniz çektikleri bir-iki filmi, yazdıkları bir-iki kitabı, yaptıkları bir-iki yardımı beceriksizliklerini örtmek amacıyla hatırlatırlar.

Ülke için ne maddi ne de manevi katkıları yoktur onların aslında. Hiçbiri hiçbir zaman sanatçı olmadı. Sporcu, siyasetçi veya işadamı da olmadı. Onlar bu ülkenin Don Kişotlarıydı.

Her zaman yabancılardı bu millete, bu kültüre, bu tarihe. Yine her zaman bilgili cahillerdi. Eşeğin üzerine kitaplar yükleyince eşek yine eşek oluyorsa, bunlarda bu örnekteki talihsiz canlılardı maalesef.

Milletimiz bu yerli yabancıları kendisinden uzak tutmadığı müddetçe, yerine yabancı kalma tehlikesi içindedir.

Allah, milletimizi bu büyük beladan korusun!