bir aşk bir yalanla başladı

Yalan(lar)la devam etti. Ve bir gün noktası konmuş yarım bir cümleyle nefesini verdi..

*
bir harp meydanından çıkmışçasına bitkin, manidar ve hüzünlüydü harfler; bir aşkın ölüm fermanı gizliydi her birinde.. okunmamak için çamura bulanmıştılar lakin yağmurla buluşan bedenleri daha fazla engel olamamışlardı aşkın infazına.. darağacı kuruluydu , ince boyunlarında birer ip.. pırlantalar iniyordu hızla toprağa.. Bir dokunuştu şimdi beklenen sadece ..

Hasret oltasını çok derinlere sallamıştı. kahkahalarla delip geçiyordu sineyi kokusu. çek çek bitmek bilmiyordu bir türlü. bu denli büyükken, visal adım adım yok oluyordu ve giderek batıyordu firak ruhun sinesine çivi çivi…

Bir yüreğe balyoz indirerek, ateşe vererek tüm hücrelerini, söküp götürüyordu kalbini sevgili

İhanet derin çukurlar kazıyordu kalbin iz bilmez topraklarında.

Kuyruksuzdu yaptığı tüm uçurtmalar sonrasında..

Çocukları çılgına çeviren rengârenk balonları yastaydı şimdi. Fezayı ürkütüyordu uçuşan siyahlar.. bıçak ucunda asılı kalmıştı tebessüm.. ıssız bir okyanusun derinlerine terkedilmişti umutlar.

oysa o , mutlu çocuk masallarında görünmeyeni giymişti; mutluluk. . gözünü açtığında bir palyaçonun gözlerinde yolunu kaybetmişti.. hayali çocuklara şeker kokuları üflemekteydi , eğildi bir avuç toz da yüreğine kondurdu.. Elini uzattı. Şekerin kokusu ulaşmıştı yüreğine uzanan elden önce..

Sonra..

...............

gel gelelelim ki masalcı kandırmıştı onu.. bu masal mutlu sonla bitmiyordu..

bir palyaço bir aşkı şah damarından kesmişti.. ve kanattığı aşkın içinde kendi de boğulup gitmişti..

gözlerini açtığında kız, ne masal vardı ortada ne palyaço...

elinde bir kadeh, gönlünde bir kibrit; yakmaya hazır bir ateşi

Ve işte

Yanıyor sevgili…