0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
577
Okunma
’’Saatime bir göz attım.Abi bu kadar vakti bu kadına mı vereceksin dedi.Yok aslanım,kadına değil vicdanıma veriyorum.Sakalıma danıştım.Tel tel dökülüyordu.Elimde kalan her bir telin ayrı bir fikri vardı duruma dair.Oy çokluğu sağlayamıyorduk.Abi git,bekleme.Yok abi,sen uyma bu hıyara,gitme.Yahu çocuklar su vicdan denen hergele beni rahat bırakmıyor.Bir ara toplayın bizim çocukları,kırın kafasını gözünü dedim.Sustular.Oy çokluğuyla sustular.Belki de haklıydılar.Bir çok konuda haklıydılar.Oy çokluğu aranılan yöntem değildi.Vicdan güçlü bir yargıçtı.’’
