Sabahın 4ü saat. Zormuş böylesi. Gökyüzündeki bulutları seyrediyorum ,güneşe inat birbirlerine kenetlenmekte kararlıydılar ,gözlerim her dalıp gittiğinde biraz daha yaklaştıklarını geçde olsa farkediyordum.. Nerdeyim bilmiyorum ama, bu gökyüzü tanıdık gelmiyor. Aramıyor değil bir umut gözlerim seni ,bulamayışına nazaran fazla umutluydu içimden geçerken gözlerime yansıyanlar. Bir bulut olamadık değil mi? Aynı gökyüzünde olsakta savuramadık bir rüzgara kendimizi sevgi pusulamız olmalıyken neden pusu dolu sevgimiz.. Ha güneş var tabi ,korkutan da bu ya. Ya dağılmak zorunda kalırsak sabaha karşın. Yinede gecenin tadını çıkaralım demedi ya adam, bekler yine bekledi kadın. Yine gözlerime denk geldi biran, dağılıyorlar.. Bulutlar... Fakat sadece kayıyorlardı gökyüzünde "ayrılmaksızın". Neyse gelgelim bize. Dedim ya bir bulut olamadık güzel adam. Gel gökyüzü olalım bari ne rüzgara bağlı kalalım ne güneşe gecemizi bilelim biz, gündüzler onlara kalsın. Bak gördün mü, BU GECEDE AYRI SEVDİM SENİ.