Dostum, arkadaşım oku.
Ne bulduğun önemli değil ,yerden oku, aldığını oku , sayfalardan oku, çocuğunun kitaplığından oku, yeterki oku.
Şiir oku, öykü, deneme ne bulursan oku. Onca yüreğin birleşmesini, onca duyguların bir volkan gibi patlamsını.
Dostum oku.
İnan ki okuduklarının çoğu zaman kendini bulacaksın. Duyguların birleşecek okuduklarınla. Duygular zincirinde bazen olmak istediğini, bazen yanlışını görüceksin.
Kendini okuyacakcaksın bir bakıma.
Başlayacaksın düşünmeye, araştırmaya, kendine sorular sormaya.
Kısır döngü gbi etrafında dönen o kurallarını terk edeceksin belkide. Etrafına farklı ışıklar, aydınlıklar sunucaksın.
Hadi sende deme. Hep oku .Hatta al kaleml kağıdı eline yaz ne olursa. Aman işim olmaz yazmakla deme. Kalemin söylesin kağıt dinlesin.
İçi az kalmış mürekkebinle, aça aça küçülttüğün kaleminle yaz. Sakın bu olmadı, yanlış deme. Kelimelerine çizik atıp geçme, bunu yapma. O çizdiğin belki bir sonraki duygun olacak. Unutma bunu.
Başımıza ne gelirse bir kenarda yalnız bıraktığımız, tozlu raflarda kalmış, sararmış okunmamış kitaplara bakmamaktan, tenbelligimizden geliyor.
Aydınlığı, sevgiyi, sarılmayı unutmamızdan, üç beş lafı birleştirememekten geliyor.
Şiir oku dostum. Şiir öyle birşey ki
tüm güzelliklerin, yalnızlıkların ,sevinçlerin dalga dalga yayılmasıdır.
Okumak sevgidir, yaşamaktır, duygudur. Kısacası var olmaktır. Var olma gayretini gösterenlere ne mutlu.
Var olmaya ne dersiniz?
Sevgiyle kalın.
☆ İlkay Krkt☆
o3.06.2016