Eski’den,;

Bir insan "Ahlaksızlık" çemberine giren bir fiil işlediği zaman, bulunduğu köyde, kasaba da, ya da şehir de.. o kişiye hiç bir kimse selam vermezdi, hatta selamını da almazdı... toplum psikolojik olarak onu cezalandırır ve dışlar’dı.!
Hal böyle olunca bir nevi ibret-i alem olur du.. başkaları da kolay kolay toplum değerlerine ters düşen bir fiil de bulunmazdı...
Günümüz de ise enva-i türlü rezalete bulaşmış "ahlaksızlık da" tavan yapmış kişilerin önünde neredeyse <rüküya> durar hale gelmişiz...ve en garip olan da en etkili en yetkili makamlara taşımışız...!
öte yandan da Ahlak dan, Erdem den bahseder Ahlak dersi veririz bilen de bilmeyen de Alim kesilir toz da kondurmayız...
şimdi bura da ki iki yüzlülüğü nereye koyacağız...!
ve ne garip ki.. tertemiz pırıl-pırıl ruh taşıyanlar da ALLAH der,
ve ne garip ki.. kirlenmiş rezil ruh taşıyanla da ALLAH der,

Bir yan da Hak uğurun da can verenler,
Diğer yan da Hak yiyen domuzlar...!

Çaresiziz.. İlahi... çaresiziz... sen ki kalpleri hak’kıyla bilensin,
Hidayetin üzere olanlar hariç... Milletin Hak’ını yiyenleri Kahreyle...
Mübarek ad’ettiklerin hürmetine...!