Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde... Mutlu hayvanlar diyarı diye bir yer varmış. Orada herkes mutluymuş. Öyle ki kuşlar şarkı söylüyorlarmış. Örümcekler en güzel ağlarını örüyorlarmış. Bülbüller gül peşinde ağaç tepelerinde serenat yapıyorlarmış. Kaplumbağa ile tavşan ne zaman yarış yapsalar mutlaka kaplumbağa yenermiş. Adaletin hüküm sürdüğü bu diyarda, orman kralı aslanın kontrolü altında hayvanların hepsi mutluymuşlar. Bir gün yaşanan bir olay yüzünden hayvanlar mutsuzluktan birer ikişer ölmeye başlamışlar. Canavarlar (İnsanlar) onları avlayıp bir öğünlük zevkleri için canlarına kıyıyorlarmış. Oda yetmezmiş gibi hayvanları bir yere hapsediyorlarmış. Ormanın kralı bile çaresiz boyun eğmek zorunda kalmış O esip gürleyen aslan kedi yavrusu gibi, ne yapacağını bilmeden kaderine razı olmuş. Zaten liderin çöktüğü yerde diğer hayvanlar sesini dahi çıkaramazmış.

Yıllar yılları kovalamış. Gece ihtiyarlamış. Öyle ki bir adım ileriye gitmesi bile bir saati almaya başlamış. Zaman geçemediğine yanmaya başlamış. Hayvanların hepsi umutsuzluğa düşmüşler. İçlerinde bir tek maymuncuk umut doluymuş. Maymuncuk ‘un aklında müthiş bir plan varmış. Hemen gidip ormanın kralına durumu anlatmış. Hüzün içindeyken birden sevinmiş kral. Hayvanların hepsi kralın bu haline şaşırmış. Kral herkesi bir yere toplayıp durumu izah etmeye çalışmış.’’ Biliyorum ki hepimizin huzuru bozuldu. Hiçbirimizin tadı yok. Ama umutsuzluğa düşmek de gerekmez. Maymuncuk kardeşimizin bir planı var. Bana anlattı bende mantıklı buldum. Mademki eskisi gibi olamıyoruz o zaman canavarlar içinde yaşamayı başarmalıyız. Nasıl olacak diyeceksiniz ama inanın ki istedik mi olur. Canavarlar içinde bizi seven gruplar var. Onlara dertlerimizi anlatalım onlar bizi korusunlar.’’ dedi. Hayvanların hepsi kralın sözüne itaat edeceklerini söylemişler. Bir gün hayvanları seven grup yanlarına geldikleri vakit, kral durumu onlara anlatmış. Onlar da ellerinden ne geliyorsa yapacaklarını söylemişler.

Hayvanlar en çok da Tuğba İle İbrahim çiftini beğenmişler. Diğerleri de samimi ama onlar kadar değil. Öyle ki vahşi hayvanlar bile Tuğba ile İbrahim’i görünce yumuşuyorlarmış. Bir akşam Tuğba İle İbrahim gizliden hayvanat bahçesine girmişler. Hayvanların hepsini tıkıldıkları kafeslerden çıkarmışlar. Onlar da mutlu olmuşlar. Hayvanlar diyarlarına kavuşmuşlar. İbrahim İle Tuğbayı da yanlarına alıp canavarlardan korumak istemişler. Ama Tuğba İle İbrahim o canavarlar arasında yaşamaya mecburmuş. Hayvanlar bu çifte darılmışlar. Tuğba İle İbrahim ‘’Sizi sık sık ziyaret ederiz’’ deyince hayvanlar kabul etmişler. Tuğba İle İbrahim oradan ayrılırken hayvanlar arkalarından su dökmüşler.

Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine…
Devam Edecek...