Aynı yastığı paylaşmak istiyorum seninle. Edeceğimiz tek kavga, yorganı çekiştirmek olsun mesela. Yada gece ağlayan çocuğumuza kimin bakacağı olsun. Böyle kavgaya canım feda olsun be.Yoksa yazamıyorum arkadaş. Seninleyken dünya umurumda bile değil. Bak görüyor musun? Bu seferde önümde duran kalemi cebimde arar oldum. Aptal ettin beni aptal. Yanlış anlayıpta asma suratını. Aptal dediysek de aşkından kendimi şaşırdım. Ne çok seviyorum dimi seni?

Evet öyle.. Çok seviyorum seni. Senden başkasına kör,sağır,dilsiz ve de taş kalpliyim. Senden başkasını gözüm görmez. Kulağım işitmez. Senden başkasına seviyorum diyemem. Ben aşkı senle yeniden öğrendim. Başkasını da sevemez kalbim artık..

Öyle bir bağladın ki kendine. Tek bir cümle çıkıyor yüreğimin derinliklerinden;

"Seni Seviyorum.."

Ben hiç kimseyi bu kadar çok sevmedim. Ne bileyim ya? İnsan yanında Şalını koklarken bile özler mi? Ya da ne bileyim işte. Sırf o gülmüyor diye morali bozulur mu bir insanın? Sesini duymadığında çıldırır mı ya? Aldığı her nefeste adını zikreder mi? Her kafasını çevirip baktığı herhangi bir yüzde onu görür mü? Sabah uykudan uyanır uyanmaz adını haykırarak kalkar mı? Ne bileyim abi. Ben hayatımda ilk defa birisini bu kadar çok seviyorum..

Her gece yatmadan Allah’a ettiğim duamsın sen. Her an her saniye bıkmadan usanmadan yorulmadan her geçen gün daha da çok seviyorum seni.