Karmakarışıklardayım bu aralar!
Ne yapacağımı, ne söyleyeceğimi, kime inanıp kimden kaçacağımı bilmeden yaşıyorum bu aralar...
’Başkalarının sözüne aldırmam’ derdim hep, ama sadece kendimi kandırdığımı anlıyorum bu aralar...
Bir şeyler ters giderken, bir şeylerin farkına varıyorum bu aralar...
Yanlışlar kazanıp, doğrularımı kaybediyorum bu aralar...
Bir aşk adamı bulmak isterken, yalanlarla karşılaşıyor, aşktan soğutuluyor, kandırılıyorum bu aralar...
Pişmanlıklarımı daha çok anımsıyor, anımsadıkça daha çok pişman oluyorum bu aralar...
Yalnızlıktan, sessizlikten kaçan ben; sessizliği arıyor, yalnızlığı seviyorum bu aralar...
Çaresiz kalmayı tam anlamıyla benimsiyorum bu aralar...
Rüyalarım kabuslara dönüşürken, kan ter içinde uyanıyorum bu aralar...
Gündüzlerden kaçıyor, geceleri bekliyorum bu aralar...
Aynı dünyada nefes aldığım insanları tanıyamaz oldum bu aralar...
Yalanlardan kaçtığımı sanıp, gerçeklerimi terk ediyorum bu aralar...
Sık sık soluğumun kesildiğini hissediyorum bu aralar...
Ve bu aralar hiç tanımadığım biriyle yaşıyorum; kendimle!
Ya da tanımadığımı zannedip yeni yeni tanımaya başlıyorum. Bilmiyorum işte...
Tek bildiğim yaşadığım öylesine...