Gidişin;
Zemheri bir ormanda kaybolmak gibi..Kimsesiz, sessiz ve yeterince korkutucu...Soluksuzca, durmaksızın koşuyorum aynı doğrultuda; belki yollarım sana çıkar diye bu sahte hayatta...Ve hep bir karanlığa çıkıyorum, ve yine ağlıyorum sensiz bahtıma..
Ah sevgili;
Sen gittin bir zifiri karanlık, bir zindan yalnızlığı ve ağır bir boşluk bıraktın geride..Ne yapsam olmadı, o boşluk bir türlü dolmadı...Onca insan bir sen olamadı...
Ah sevdiğim;
Yine acıların kucağına attın beni..Keşke senin kadar umursamaz olsaydımda; bende bir kalemde silseydim seni...Ama yapamıyorum..Öyle bir girmişsinki içime; seni söküp atamıyorum...
Seni bu kadar severken içimi acıtman hak mı sence?
Uçurumun kenarına geldik sevgili; Neden bırakıyorsun ellerimi? Hani ölümde olsa sonunda hep birlikte olacaktık..Vazmı geçtin.? Canın sağolsun..