Beni anlaman için hiç bir şey yapamam artık.Zaten kimse anlamadı ki diyenlerdenim bende.
Sevgi eksikliği nerelere getiriyormuş meğer insanı,kimini zalim ,kimini alim,kimini de çaresiz bırakıyormuş.
Suçluyum bel ki ey sevgili, lakin ne olurdu ,elimi sıkı tutsaydın ,bırakmasaydın beni .Savurmasaydı bir garip rüzgar ordan oraya.Dedim ya sevmeyince ,gitmesine izin vermek kolaydır.
İçim de garip bir fırtına ,sensizlikten mi!Sevgisizlikten mi?
Keşkelerle yürümüyor bu yol biliyormusun? Acı insanın bedenine ruhuna işliyor.Çocukken sevilmediğimi nereden bileceksin ki.Sevgi nasıl bir şey değer verilmek.
Sen kocaman bir aile de dolu dolu yaşadın beni anlayamazsın ki.
Sakın sana kızdığımı sanma olur mu? Ben kendimi irdeliyorum.Kader diyorum ,yanlışım diyorum.Lakin tek bildiğim bir gerçek var. Biz ne birbirimizi tanıdık ,ne de anladık.Sen nasihatler ederdin bana ,ben de tamam bu son derdim hatam.
Öyle kalırdı, bel kide beklerdin öylece sessiz bir köşe de beklememi. Ne kadar susamış olduğumu sevgiye bilemezdin ki.
Yine giderdim senden ,biraz buruk ve yalnız.Yandı mı ?canın ,benim gibi merak ederdim.Öyle gururlu ve mağdurdun ki,anlayamazdın beni.
İçim de bir çığlık büyüyünce ,yanına gelip kocaman bir tokat atmak istiyorum ,yeter artık demek sev beni.
Korkma canım ,korkma filmler de olur böyle şeyler artık biliyorum.
Gerçek hayatta ne fedakarlıklar biliniyor, ne muhtaçlıklar ne de sevgiler Sadece insanın tavır ve davranışına göre yargılanıyor.
Benim hayal ettiğim sevgi bu dünya da bel kide yok.
Ruhuma iyi gelen ,besleyen ve yüzümü güldüren sevda yalnızca benim kalbimdeymiş meğer.
Sarıldım ona biliyormusun?özlemlerimi acılarımı ,yoksullarımı artık kağıt da ,sayfalarla paylaşıyorum.
Bir ağlayıp çaresizliğime , bir gülüyorum bana bunları yaşatan ve hala ayakta tutan Tanrıya teşekkür ediyorum.
Korkma delirmedim,yok belaki de,güç veriyor bana artık acılar.Büyüdüm bel ki,artık hata yapmamak için akıllandım sarsıldım yalnızlığına.
Ben de bir şey var ,ne olduğunu anlamış değilim.Aptallık ya da her neyse işte,sevdiğim gibi sevileceğini sanmak.
Hani derler ya"Her yüze güleni dost sanma"
Ne kadar çok aşka sevgiye inanırdım bir zamanlar.Büyük aşklara, hiç ayrılamayan sevdalara.Her zorluktan sonrakavuşanlara.
Çok kitap okuyup,çok film seyrettim galiba sevgili.
Yine sardı beni bir heyecan,Beşiktaşa gitmek geldi içimden,seni sensiz yaşamak.Senle yaşamak imkansız artık biliyorum.Yeni bir aşk istemiyorum.Yeni bir hata ve sonunda yine sanadönüşler de yok olmak istemiyorum.
Hayat devam ediyor ,bensiz mutlu ve mesutsun biliyorum.Kızgın ve nefret ediyorsun bendenolsun.
Ben de senden nefret etmek ,unutmak ve kızmak istiyorum.
Artık sana kızamadığımı biliyorum ve bu kızgınlıkların bana nasıl hata yaptırdığını hatırlıyorum.
Artık her gece seni terkedip, ağlayıp uykuya dalıyorum ,rüyalarıma girmiyorsunartık. Nedeni çok açık,Her sabah benle doğuyorsun benliğime ve hep yanındasın,rüyalara gerek yok.
Bağımlısı oldum bu aşkın galiba,hoşuma gidiyor seni sevmek.Kavuşsaydık biterdi bel ki de sen sevmediğin için.
Ruhundaki sevgi eksikliğini besliyor buaşk.Anladım ki Tanrı kadar ve kendin kadar sevemez asla beni hiç kimse.
Yaradana tteşekkür ediyorum bu duyguyu eksik yanımı beslemek için verdiğini.
Sevgiyi bilmediğini söyledi bir arkadaşım.Oysa oda bilmiyordu ki.Ne çok ve çocukça sevgiler vardı içimde,taşan bir nehir gibi.
Kaç kere kırıldı oda bilmiyordu ki.Korkar olduğumu sevmekten.Önce anne sevgisizliğiydi ilk kırılışım, sonra diğerleri.
Ben sevmeyi değil sevilmeyi ,onun nasıl bir duygu olduğunu bilmiyordum.
Filmler de ve kitaplar da okudum izledim,öyle olurlar sandım.Çekermişsin kendine eksik olan yanını, Ben de hepsevgisinibelli edemeyecekleri çektim hayatıma.
Kızmıyorum sana ey sevgili,korktuklarımı yaşattın bana ,senin görevinde buydu hayatım da.
Biliyormusun ,yine ayaklarım beni oraya, ruhum sana ve bu sevgi içimi huzura götürecek. Sevmekten vaz geçemiyeceğim.Bel kide sevgiyi hissettiğim için ,bel ki de yalnızlığım için bunu hiç bilmeyeceğim ve bilmeyeceksin.
Seni hep seveceğim