Acımasız bir hayatta, tüm gücümle sevdiklerime tutundum...
Bütün sevdiklerim sırt çevirdi bana.Bu hayatta güvendiğim bir dostum vardı
yada ben öyle sanıyordum.Kanayan yüreğimle ona tutunmak istedim birde baktım ki
oda beni bırakıp gitmiş. Ne yana dönsem uçurumlar var, dipsiz uçurumlar...
Yürüyemiyorum, dizlerim tutmuyor. Ölüm ürkütmüyor beni; ürküten tek şey dipsiz uçurumlar...
Sevdiklerim yoktu artık yanımda, yapayalnızdım şu garip dünya’da...
Daha sonra niceleri geldi.Belki bunlar gidenlerden daha şerefli idi. O gidenler beni çok
değiştirdi.İnsanlara olan güvenimi yıktı. Artık kimseye güvenemez oldum...
GÜVENEMEDİM...
Artık ne dost isterim dertlerimi paylaşacak, nede sevgili isterim yalnızlığıma ortak olacak...
Artık istemiyorum kimseyi gece yarılarıma...
İnsanlara güvenmiyorum
Hepsi bir, hepsi CAN YAKICI...
Ben çok yandım aşktan, dosttan, vefadan, yaşamdan...Şimdi yakma sırası bende;
KORK BENDEN DÜNYA!!!
SENİ KÜL ETMEYE YEMİNİM VAR...!