"O şehirde her sabah ağardığında bensiz açılacak gözlerin güne. Pencerenden usulca girip perdelerini öpen rüzgar, şehirin turkuaz düşlerini bırakacak odana. İzlerimi unutmuş olacak kaldırımlar, unutmuş olacaksın aynada gözlerini gördüğünde. Başka gözlerin gülüşlerini taşıyan gözlerin, gözlerimin mezarları olacak. Beni unutmuş bir şehirde nefes alacaksın. Sanki her unuttuğun hatırâda bir nefes daha hîbe ediyorum sana.
İşte böyle tükeneceğim, usul usul, aheste aheste. Eksik nefes adımlayacağım ömrümü.
Öleceğim.

Ne garip, unuttuğun bütün sözler içimde yaşıyor. Unuttuğun bir ben var benden öte, omuzlarımda taşıyorıyorum onu, sürüklüyorum onu kendimle birlikte.. Şimdi ağarmıştır gün orada, güneş yüzüne vurmuştur, mutlusundur.. Ben ise gecenin ağrılarını sırtlanmış, çokta ağırlaşıp kaybolmuştum kendi içimde..

Şehrine selam söyle, ben unutmadım çünkü..
Söyle, hepsi yaşıyor hala içimde.."

✒T.Y.