Merhaba sevdiğim,
Bugün yine uzun uzadıya seni düşündüm, beni düşündüm ama bizi düşleyemedim. Öyle alıştırdın ki yokluğuna niye geldin bilmem. Aslında hiç gitmedin onu da biliyorum sadece bekle dedin halbuki ben sana ısrarla zamanın beni yokluğuna alıştırmasından korkuyorum derken. Korka korka da olsa zamanla alışmışım yokluğuna evet. Gelişinin üzerinden bir hayli zaman geçti hatta gidişinin yıl dönümü geldi ama ben silemedim izleri kabullenemedim gerçekleri ve seni. Değiştin diyorsun sürekli. söylesene nasıl değişmeyeyim onca acıdan sonra. Nasıl affedeceğim bizi nasıl yaptın bunu bize aklım almıyor ve aslında en çok sitemim kendime neden kendimi mahkum ettim gelişinle getirdiğin bunca acı ile yaşamaya diye. Kabullenemiyorum bizi artık anlasana. Daha ne kadar devam edecek canım böyle acımaya, yüreğim kanamaya. Kanadı kırık bir kuşum ve merhamet dileniyorum senden. Öldür bizi sevdiğim.