Anne baba olmak ve anne babalarımız bizler için çok önemlidir.Yokluk ve hayatın zorlukları ,anne baba olmanın güzelliğini gölgeler bazen.Sorunlar içinden çıkılmaz hal alır.
Hadi bir an kendi çocukluğumuza dönelim .Babanızla gittiğiniz gezmeyi, onunla sohbeti, saçınızı okşamasını ,akşam eve gelişini hatırlayın.
Peki ya annelerimizin şefkat ve ilgisini hatırlayın.
Kötü bir çocukluk mu?geçirdiniz. Bunların hepsi olası.
Bir çocuk için en büyük yoksulluk anne baba ,sevgi ve şefkatinden mahrum kalmaktır.
Paranız olmayabilir,hatta zamanınız ,hayat koşulları sizi zorlayabilir.
Çocuklarımıza bir bakalım.Doyumsuzluk ve hırçınlık, umursamazlık var.
Teknoloji güzel okullar, belki de birçok aile herşeyin en güzelini verme çabasında çocuklarına.
Neden Bu haldeler peki.
Asıl yolsullukları giderilmedikçe değişmeyecek.
Bir bilgisayar yerine ,onunla geçirilen güzel dakikalar,aile içinde ki yaşama dahil edilmeleri çok önemlidir.
Düşünün babayla parkta oynanan kaç saat vardır.Kaç baba eve gelince yetişkin oğlunu ve hatta daha küçükten başlayarak gel oğlum yada kızım ,bugün neler yaptın nasılsın ,bir sıkıntın varmı ? der. Candan sarılıp ,kalbinden o küçük kalbine sevgi aktarır.
Kaç anne oturup kızıyla evcilik oynar.Kendi ev işi yaparken ,evcilik oynar gibi onu da dahil eder.
Hadi ben bulaşık yıkıyorum sen oyuncaklarını topla, çay demle ben sana çay içmeye geleceğim der.
Evde ki güncel hayata ,çocuklarımızı ne kadar dahil ederiz.
Kaç anne baba evladına teşekkür eder,onun aile için önemli olduğunu belirtir.
Unutmamak gereken tek şey,o yaşlara dönüp anne babalarımızdan ne beklerdik sorusunu sormak.
Eğer teşekkür ederseniz, teşekkür etmeyi.
Ev hayatına dahil ederseniz,ileride ki yaşamlarına dahil edilmeyi.Sevgi verirseniz ,sevgi dolu bir birey olmayı.
Saygı gösterirseniz,ilerde saygı görmeyi yaratırsınız.
En bütük yoksulluk çocukları sevgi, şefkat ve kendilerini tanımayı ,eksik edilmiş çocuklardır.
Büyücülerinden güzelsevgilerle karşılaşmalarda ,Buna layık olmadıklarını, sevgiyi bulmak için türlü yollara sapacaklardır.
Parayla alınacak her şeyi ,büyüyünce kazandıklarında elde edecekler, fakat doyuma ulaşamayacaklar.Mutlu olamayacaklardır.
Çünkü bu duyguları öğrenmeden büyümüşlerdir.
Hatta sevgiyi vermedikleri için, çok para kazansalar da sevgiyi parayla alacaklarını sanarak ,bu amaçla insanlar üzerinde kullanacaklardır.
Geleceğin dünyasının yaratıcısıdır her çocuk ve hayata ekilen umut tohumudur.
Hayat bazen çelik ,çomak oyunudur.Kendi çocukluğumuzun eksiklikleriyle, çocuklarımıza vururuz malesef.
Aslında hayat bir saklanbaç oyunu olmalı.Saklanan çocukluğumuzun bulup, kendi çocuklarmızla birlikte yaralarını sarmalı.Çocuklarımıza saklanmayı değil, hep saklan yaralarımızı bulup sobelemeyi öğretmeliyiz.
Hayat bir devir daim sahnesi,hadi senaryoyu değiştirin.
Çocuklarımızla ikinci çocukluğunuzu yaşayın.
Geleceğe mutluluk sevgi zengini çocuklar ve bireyler yetiştirin.