Türbe/dar

Şu yaşlı Dünya’da kısacık bir an gibidir insan ömrü. Fakat ebedi bir hayatın da esasıdır. Kim ister ki boş yere yaşayıp ölüm gelince de yok olup gitmeyi? “Şehitler ölmez” nidaları kulaklarımda çınlıyor. Başka bir boyutta devam eden farklı bir yaşamı ihtar eder gibi. Bu yaşamın nasıl olduğu herkesin kendi aleminde farklı olabilir. Gönüllerde yaşamak da bence bir nevi yaşamak.

İnsanlar değer verdiği kişilerin ölmesini istemezler bir şekilde hatırasını yaşatmak isterler.Anıt mezarlar, türbeler bu maksatla yapılır.

Anadolu’da sayısız türbe var. Tarih kokar her yanı.Vefakar insanımız türbe ziyaretlerini seviyor.Özellikle ulaşımı kolay ve bazı dertlere derman olduğu söylenenler ziyaretçi akınına uğrar.

Türbe ziyaretlerini severim. Fazla kalabalık olmayan, hatta vasıtayla gidilecek yolu bile olmayan, tarihi dokusu insanlar tarafından tahrip edilmemiş türbeleri ziyaret etmek değişik duygular açığa çıkarıyor bende.

Günümüzde bu sakin ve nezih mekanlar menfaatperest insanlar tarafından öylesine hoyratça su-i istimal ediliyor ki üzülmemek elde değil. Mevtadan istekte bulunanlar ve hurafelerle meşgul olan ziyaretçiler yetmiyormuş gibi son zamanlarda bir de hayır yapmak bahanesi ile bazı tadilatlar yapılır oldu. Hayır yapmakla isim yapmayı karıştırmamalı. Hayır işlemek niyetiyle bu mekanların tarihi dokusu harap ediliyor. Mermerler, fayanslar, avizeler, zemine döşenen laminant parkeler; güzelleştirmiyor, çirkinleştiriyor. Bir de türbe girişine ziyaretçilerin gözüne sokar gibi (üzerinde ismi yazan kişiye teşekkür mesajı bulunan) levhalar asılıyor.

Ankara’nın Çamlıdere ilçesinde, sık ziyaret ettiğim tarihi bir türbenin şu anki hali içimi parçaladı.Şeyh Ali Semerkandi Türbesinden bahsediyorum. Türbe restore edilmiş ve tarihi dokudan eser kalmamış. Sandukaların üzeri kadife kaplanmış, gizemli havası kalmamış. Tabii ki giriş kapısının kenarına (yardımı dokunan şahsın ismi ve teşekkür mesajı içeren) levha asılmış,unutulmamış.

Nasrettin Hoca leyleği kuşa benzetememiş, makasla ayaklarından ve gagasından biraz kısalttıktan sonra şöyle söylenmiş;
–İşte şimdi bir kuşa benzedin!?... 

Saygılarımla
Ahmet Bektaş