Yine böyle bir Haziran ayı ve karne günü. Sakarya- Akyazı Atatürk İlkokulundaki son öğrencilerime karne verip, poşetlerine bir kitap ve bir de bu veda mektubunu koyup ayrılışımdan tam 10 sene geçmiş, ben o anı hiç unutmadım, Bilmem öğrencilerim hatırlarlar mı?
HOŞÇA KALIN YAVRULARIM
Benim son öğrencilerim, Sevgili 1/A sınıfı öğrencileri, kıymetli yavrularım, benim cici dostlarım
Sizlerle ta tanışmam 12 Eylül 2005 günüydü. İlk sınıfa girdiğim günü, dakika dakika, saniye saniye bugünkü gibi hatırlıyorum. Merakla yeni öğretmeninizi bekliyordunuz. Sınıfa girdiğimde 37 kişilik o pırıl pırıl cici, sevimli gözlerinizi, ürkek bakışlarınızı gözlerimin önüne getiriyorum. Bir yıldır beraberiz. 20 Haziran 2006 tarihi yani bugün son günümüz. Ayrılacağız. Çok çeşitli anılarımız vardır. Birbirimizi istemeyerek üzdüğümüz günler olmuştur. Ben sizlere karşı görevimi yaptığımı sanıyorum. Bütün çabam, sizlerin iyi yetişmiş, iyi insanlar olmanız içindir.
Sevgili yavrularım, 30 yıllık meslek hayatımda sizler gibi pek çok öğrencilerim oldu. Onlar da hala tatlı anıları benimle beraber yaşıyorlar. Fakat sizler 30. Yılımda son öğrencilerim olduğunuzdan belleğimde çok daha derin izler bırakacağını sanıyorum.
Güzel yavrularım, Sizin gibi tatlı, sevecen, iyi yürekli ve yetenekli çocukların öğretmeni olmak ne güzel şey. Benim küçük büyüklerim, Bugün ise her yönden güçlü, bilgili, bilinçli olarak uçmayı öğrenen kuşlar gibi kanatlanıp gidiyorsunuz. Oysa bir yıl her an karşımda düşümde ve düşüncelerimde yaşadınız. Başarınızla umutlanıp, eksiklerinizle dertlendiğim, sizlerle yorulup yine sizlerin tatlı, anlamlı bakışlarınızla dinlendiğim, hepinizi ayrı ayrı gözlerimle sevdiğim güzel günler geride kaldı artık. Her şeye karşın sizlerin yetişmesinde bir damla su, bir tutam ışık olabildiysem mutluyum.
Çocuklarım, güzel yavrularım, sizlerle vedalaşmadan önce bana olan güveninize inanarak bilmenizi istiyorum ki anne baba ve öğretmenleriniz olarak bizler sizleri daha mutlu kılmak sizlere daha güzel bir dünya kurmak için pek çok şeyler verdik. Siz bizim umudumuz, ışığımız, güç kaynağımız ve dünyamızsınız. Özellikle anne ve babalarınızın yaşamlarının anlamı ve amacısınız. Sizlere ödenmez emekler veren umutlar bağlayan sizler için pek çok şeyi göğüsleyen anne ve babalarınıza inanınız. Her zaman sizler için en iyisini düşündüklerini unutmayınız. Onları umutlandırıp düşledikleri güzel dünyayı kurmalısınız. Sizlerden başka hiçbir şeyin ve hiçbir kimsenin onları mutlu edemeyeceğini bilmelisiniz.
İnsanları seviniz. Sevginin parayla satın alınamayacağını, ancak paranın alamayacağı her şeyi sevginin alacağını unutmayınız. Hoşgörülü, iyilikçi, bağışlayıcı, saygılı, sabırlı, sevecen, onurlu, çalışkan ve mutlaka doğru olunuz.
Arkadaşlarınızı iyi seçiniz. İleride sizleri büyük sorumlulukların beklediğini unutmayınız. Düşlediğiniz güzel yarınları, sizlerin kuracağınıza inanıyoruz. Güzel yavrularım, artık yollarımız< ayrılıyor. Yine de yılların verdiği alışkanlıkla her sabah sizlere seslenerek ‘ GÜNAYDIN YAVRULARIM, ÖMÜR BOYU GÜNAYDIN’ diyeceğim, beni duyunuz. Hepinize değerli ailenizle birlikte en güzel yarınlar diler, ayrı ayrı ve özlemle güzel yanaklarınızdan, ışıl ışıl gözlerinizden öperim.
TANRI SİZİ KÖTÜ RÜZGÂRLARDAN KORUSUN.
Hoşça kalın Gerçek dostlarım. 20 Haziran 2006
Öğretmeniniz Muhammet AVCI