Bilmezdim ben Hakk’ı, hakikati.
Şeytanın sırdaşı olmuş ruhum. Bedenim şehvetten gayrısını yapmaz. En son giyeceğim şey kefen değilmiş gibi, ölüme de benim bir kapım olduğunu bilmeden yaşardım. İşte bu bilinmezlik perdesini birazcık aralayıp, bilmenin en doğru yol olduğunu farkettik. İnsanlara giden kapıların kapalı olduğunu öğrendik. Hakk’ın kapısı her daim açıktı oysaki. Dönmedik inadımızdan, tevekkül etmedik. Kabre girmeyecekmiş gibi, hayatımız dört dörtlük olsun istedik. Vesvese çukurundan kopardık çığlıklarımızı Yaradan’a. Hata ederek af dilerdik. Gün geçmez yine aynı hatayı ederdik. Namazlarımızı aksatıp, eda etmezdik. Seccade gördüğümüzde suratımızı çevirirdik. Bir Yusuf gibi atıldık kuyuya ama Yusuf değildik. Züleyha’nın aşkı ile yaktık içimizi ama biz Züleyha gibi sevmezdik. Haram aşkların dibinden Rabbim’ize sığınıp onu kendimize istedik. Hayal ettik, gerçekleştiremedik. Bir işe koyulduk, başaramadık. KÖRDÜĞÜM GİBİ sevgili nidaları gibi tuttuk sevdiğimizin elini. Haram işliyorduk oysaki ama farkında değildik. Gururla caddelerde sokaklarda el ele tutuşup gezerdik. "Ben seni Allah için seviyorum" deyio en büyük günahımızı işledik. Biz böyle uykudaydık. Sonra o bir anında bile kopmadığın, görmeyince ağladığın, o yokken özlediğin, emojilerin içinde mesajlaştığın ve güya Allah için sevdiğin kadın yok oluyor.. Gidişi öyle bir gidiş ki, ölümü istiyorsun. Hani şu hiç umursamadığın ölümü. Yakıyorsun üst üste sigaranı, yararı var gibi. Yetmedi mi? Bir de alkol alıyırsun gecesi gündüzü.. Öyle bir hale geliyorsun ki gücün yetiyorsa hap almaya yöneliyorsun. Eski ki çay sohbeti yaptığın masa başı kardeşlerin yerine içkiye gömülmüş, hap ile hayata tutunan kardeşlerin senin yanında oluyor. Masada çay yerine bir bira şişesi ve sol arka cebinde sakladığın hap poşeti oluyor.. Ardından uyuşuyor beynin. Zihnin bulanıyor, kendinden geçiyorsun ve "BEN ONU ALLAH İÇİN SEVMİŞTİM" diyorsun.. Tabi tabi sevmiştin.. Bende bunu yedim.. Günah ve haramların dibinde iken Allah’ın adını ağzına almak senin için çok basit bir şey aslında. Keşke öyle olsaydı.. Ama değil.

Cahildir insan. Bilmez, bilmişlik taslar. Hakikati görmez, yanlışı doğru sanar.
Ağzından küfür kokusu eksik olmaz. Aciz bir kuldur insan. İnsanlar zordur kardeşim. Yalnızlık hissi çektiğinde Allah’ın yanında olduğunu hatırlamaz. Çünkü insan çoktan Rabbi’ni unutmuştur. Bu fani dünyada bir Allah varmış gibi yaşamaz Borç batağına girer, kurtulamaz. Eş dosttan yardım diler. Namaz kılmaz, günahların içinde yüzer. Tevbeden kaçar şeytanla anlaşıp kötülüğünün temellerini atar. Aşk kul değildir kardeşim. Allah kuluna kafidir. Aşk hakikattir.. Aşk Hâkk’ı sevmektir.

Derdin mi var, Allah var.
İçinden atamadığın Aşk mı var, Allah var.
Yalnızlık mı çekersin, Allah var.
Hayalinin gerçek olmasını mı istersin, Allah var.
Huzur mu istiyorsun, Allah var.
Sen Rabbi’ni bırakıp gitsende, Rabbin seni bırakmıyor.. Evet kardeşim.. Sen bu kainatın en şerefli varlığısın. Sen bu kainatın, halifesisin. Kapılma dünyevi aşka, var iken hakiki aşk. İnsanlara güvenme, var iken güvenilecek Hak