Dikenli teller örülü zamansızlığını geç. Tehirli trenlerin sessizliğinde öldürme geceyi. Sokul cümlelerime ve yanaş hücrelerime. Mutluluğun kanatlarında umudun ve sevdanın resmini çizmeye yeltenelim. Aşka darağacı kurmuş acıya göğüs gerelim harflerimizle. Hayatlansın köklerimiz, damarlarımızdan taşsın yangınlar. Tenin tenim; gözlerim gözlerin olsun. Ellerin sımsıkı hayata filizlenirken koşalım sırtımız umuda terleyene kadar. Akşam ezanında eve girmeyen bir çocuğun annesinden korkmasına rağmen oyununa devam etmesi gibi gerçeklerimizden soyunup bir masalın koynunda ateşe kül olmayı dilesin hecelerimiz. Kanamalı ve kabus dolu gecelere bir rüya asalım gözlerimizde. Dilek ağacına rengarenk umutlar takalım saçlarımızdan.


Uçurtmalara yazılsın her bir gülüşün. Yürüdüğün her adım;aydınlığa açılan bir kapıyı aralasın. Her bir gülüşünde bir Afrikalı çocuğun dudağına bir tas sıcak çorba değsin. sen bir cümle kurduğunda bir şiir asılsın edebiyat tarihçesine. Gözlerinin rengine boyansın gökkuşakları. Karnı aç martılara bir simit uzatmaktansa dudaklarındaki nefesin tazeliği değsin. Gövdesi kuru bir yalnızlığa cevap olsun sevdalı hücrelerin. Kanında ateşlensin duygular, ellerinin çeşmesinden mutluluk ırmakları Cennetin en yeşil bahçesine dökülsün.


Umutları talan edilmiş ve gökyüzündeki mutlulukları gasp edilmiş çocukların ellerinden tut kalktığında. Yetim ceylanların yüzünden öperek uyandır şehrini. Mutlulukla dans ederken en güzel şarkılar bile kifayetsiz kalsın. Sağırlaşsın hüzünlü şiirler. Gözlerinde uyumayı istesin gece, gündüz senin ellerinde nefes almayı istesin kelebekler. Baktığın her yer şiirsel bir tablo, seslendiğin her bir kapından mutluluk resmi çizilsin.