0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
667
Okunma
Geçmişten Kokular
Hiç bir zaman toz pembe değildi penceremden gördüklerim. Gece nasıl asmışsam
yılgınlıklarımı karanlığa, aynen buluyordum sabahın ilk ışıklarında yine. Yeni olan hiç bir şeye
heves etmediğim gibi, eskilere de kinim yoktu. Ama yılgındım işte. Yılgın ve sanki yalancı
bir umursamazlık yerleşmiş de yüzüme, ’’ Nerede bavulum?’’ telaşını yüreğimden
saklayamazdım. Karşı ki dağları umursadığımdan değildi bir ’’ off’’ diyemeyişim.
Gücüm yoktu sadece. Gücüm yoktu, ne sevmeye, ne de affetmeye.
Sevilmeye ise hala küskünüm...Ne kötü ki, aynı telaşı taşırken, bavulumu hala bulamadım...
zuhal
