İnsanoğlu hep iyiyi,güzeli, hayrı ister ve bu sebeb-i surur’a talip olur. Gelgelelim bazen işler sözüm ona ters gider. Kişi kötüyü, çirkini, şerri, sıkıntıyı görür ve gönlü nahoş olur ama alttan almak, sıkıntıyı bertaraf etmek, şöyle dursun diyip vitrine kaldırmaya çalışmak kısaca ’iyimserlik’ odunuyla semaverde çay demlemek yoluna koyulur.
Bir de ’iyi-yim serlik’ yapanlar vardır.
Onlar sıkıntıları bir kenara bırakamaz, vitrine kaldıramaz, çayı da demli içerler. Nasılsın diye sorulduğunda hep ’iyiyim’ der oyunu bozmazlar. Yemiş gibi yaptıkları kazıklar, inanmış gibi yaptıkları yalanlar, Duymamış gibi yaptıkları uydurmalar vardır.
DERS ALIRLAR
emmi-dayı, hala-teyze, genç-yaşlı, gözü yaşlı insanlar vardır,
kimi ağlar için için,
kimi ağlar bilmem niçin ?
iyimser olan susar ve unutur,
iyi-yim ser olan ise uyur ya da uyuduğu umulur.
Çığ da kopana değin uyur
: DUYURULUR
YİĞİT ÖZKAN YILMAZ