… DENEME:….Kadın Ve Şiir…

Kadın ve Şiir, İstanbul gibi olmalı duru,nârin ve nâzik,huzur dolu.
Ve Güneşte ısınmış kumlar gibi sarmalı ayaklarını yerden kesip

Kadın ve Şiirin bir âhengi olmalı.Yormamalı onu anlamak için.Çözmeli
seni yumak yumak. Billûr su gibi akmalı tenine,ruhuna ırmak ırmak

Kadın ve Şiir vefâlı olmalı her daim yanı başında,parmaklarının ucunda
parmakları,tebessümü nâif, sıcak ve güven vermeli.Nezaman dönüp
baksan oracıkta olmalı

Kadın ve Şiir,yakamozlar gibi kamaştırmalı gözlerinizi. Bazen de
okyanus gibi derin serin ve gizemli

Kadın veŞiir,büyülemeliler varlıklarıyla. Konuşurken kadın ve şiir,dans
etmeli kelimeler ve tebessüme dönüşmeli yüzler

Kadın ve Şiir,yoklugunda hüznün dibine vurdurmalı hasreti .Âdeta nefes
aldırmamalı, batmalı kalbe göğüs kafesi. Ruhun en gizemli yerinde
bütün hücrelerinizde yaşamalısınız eksikliklerini

Kadın ve Şiir,ayrılığı yaşatırken hasret bırakmalı bir damla nefese.
kıyamamalı, kısa sürmeli gidişleri ve gelip oturmalı yine göz
bebeklerinize

Kadın ve Şiir ,anneyi,vatanı yaşatmalı kokusuyla buram buram .Ve
sıcacık,vazgeçilmez olmalı; ekmek gibi su gibi bereketli…

Şiir,zehire panzehir,canda cânânı okumaya mânâ,kalplerdekini ifşâ
etmeye dil,bilinmeyeni âşikâr etmeye yol,
Kadın ise, Güneş gibi çöllere cömert, kutuplara cimri.Hem yakan hem
üşüten .Yeri geldiğinde bereketli yağmur çorak topraklara,yâren
sevdiğine
Şiir ve Kadın,”çok” gibi bazen “yok” gibi olmalılar.Kadının ve Şiirin ılık
nefesi hep içinize dolmalı.Derdinize, sevincinize düşen mısra
olmalı.Kadın tek olmalı; ana gibi,kalbinizin nuru gönlünüzün
süruru,vazgemeyeceğiniz …

…………….S.Altunbaş…22:14 /10 haziran 2016