Ne güldün ne güldürdün anne,
iyiki vardın bıze hayat verdin,gıymedın gıydırdın baktın uğraştın hayatı kazanmamız ıçın çaba gösterdin uyumadın zor şartlarda bile bızle uğraştın.Hakkın ödenmez ödemeye kalksak,
Şimdi bu başlık niye dersınız :keşke sevmeyı deneseydın anne sarılmayı öğretseydın.her defasında doğurduğunu yüzümüze vurmasaydın belalar ağzının selamı olmayaydı keşkeeeee.Vefasız kötü bir evlatta olmadım olmamda.Bu neyin kini neyin nefreti içinde kopan fırtınanın sorumlusu kim? Sen Nasıl Mutlu olursun ki.. Dünyanın merkezi olamazsın her zaman ınsan kendı kendının merkezı olamazken neyin hesabını yapıyorsun kendının bacağına takılan prangaların Ağrı’sını sırtına yüklenen yüklerin ağırlığını biz yapmadık ki kendı mutsuzluğun sorumlusu bizmiyiz.Ben babam olamam ağbınde annen de olamam ben evladınım annesıne sarılmak koklamak ısteyen evlat sevıncını korkularını anlatacağı güvenle yüzüne bakıp bir lıman gibi sığınmak ısteyen evlat.Çocukken dolaba sığınıp çığlıklarını duymak istemedığımde Allah’a ,uzaklara gideyim kurtulayım dıye yalvardığınız günlerı hala hatırlarım.Bir bayram günümüz bıle kavgasız geçmezdi.Az yapıcı az suskun az ana olabılseydın keşkeeeeee.Babamla bıle evlat gıbı olamadık korkularınla büyüttün bızı .Bir kerede donup aynaya bakmadın .dıklendın bükülmeden .hiç haksızlığını kabul etmedin.Gülmedin güldürmedin de.En Mutlu günülerimizde mutluluğumuzun gülümseyen bir yanı ağladı hep.kime ne diyeyim kimi sorgularım.çoook eserler bıraktın yureğımde burukluk ezık sevıncınde mutsuz olmanın tedırgınlığını yaşayan bir eser .Ben duşmanın değilim ama kölende değil ben insanım beddua ve ıçının acılarını zehırlerını enjekte edeceğın biri de olamam .Bize güven teslım ol herşey senın ıstedığın gıbı olamıyor olmazda silahlarını kımse karşı kullanıyorsun .Sen değışırmısın ki şuphesız hayır çünkü doğruların bu ınançların bu sorgulamazsın.Boyun bükmem gerek tiyatro oynamalıyım memnun olman için .sana yapılanı sen yapacaksın ya babadan oğula geçecek.Hep sen bilirsin. Ama ben insanım dılın o kadar acıtıyor kiiiii evlatlığımı unutmak istıyorum. Hep ıyı bır anne kız ılışkısını özledim özleyeceğımde görevler ve vıcdanla oluşan ılışkılere nıye gebe kaldık niyeee.Ne güldün ne de güldürdün.
Sevgı ne okumakla nede egıtımle var olan şey sevılmekle karşılıksız beklentıler olmadan samimi duygularla oluşur. Hayatın diğer yanı başkaların ne düşündüğü o kadar önemlıdır ki kendınden hep vermek durumunda ya kalır ya bırakılırsınız ezılırsınız ezerler . O kadarki farkında olmadan bunun doğruluğuna ınanırsanız aynısında kendı aılenızın fertlerıne uygularsınız. Hayatlara saygı duymayı unutursunuz.çünkü saygı görmezdiniz .Sevmenın değerını bilemezsiniz çünkü Sevilmediniz üstelik yaptığınızın yanlışlığını da algılayamazsınız
Yapılan yanlış evlılıkler ıkı kişi mutsuz ettığı gibi evlatları da onların hayatını da yaralar.içlerinde hep eksik bir yan kalır. Bende olduğu gıbı.Suçlamak neyi değiştirir ki yuregımdekı yara ıyıleşır mi.annenız yaşarken. annesizliği yaşamasın acısı ağırdır.üstelık sağlığında en güzel günlerı yaşamak hissetmek varken
Yokluğunu düşünüp bunları nıye yapmadım pişmanlığını yaşamak niye .Nedenler niçinler sorgulamalar o kadar çokki.Bir boyuna sarılıp içindekileri dökmek herşeye halledebilirdi belki kale bu kadar yüksek olmasaydı eğer
Bazen çizgiler çoook uzun olabılıyor başlangıcını bulamıyorsunuz .yakınlar bir o kadar uzak .herşey yürekte başlayıp yürekte bitiyor.laf ağızdan bır kere çıkıyor gerı donmesı mümkün değil kulağa girdikten sonra.Ahhhhh anne keşkelrle doldurdun ıçımı ne güldün ne güldürdün kırıldın daeğilmedin ne de evlat olmanın mutluluğunu yaşattın.