Orucu Bile Uzmanlarla Yönlendiriyorlar
Ramazan orucu ‘nu bile uzmanların söylemlerine tutturmaya çalışıyorlar.
Bırakın herkesin bildiği (yeme-içmeyle-giymeyle-yatmayla) tutsun kardeşim.
Ne öyle yönlendirmeler.
O zaman açların, susuzların, garip gurebanın, fakir, fukaranın halinden nasıl anlayacaksınız.
Hem bazıları (örneğin ben) pamuk çapalama da Temmuz ayının sıcağında, pamuk toplamada, patates, yer fıstığı toplamada, kaysı toplamada, mercimek, nohut yolmada, narenciye toplamada, üzüm şırası çıkarmada, bulgur kaynatmada... ve daha nice yerlerde uzmanlardan bağımsız olarak orucumuzu tutmadık mı?
Yoksa Allah’a, bizleri yoktan var eden Hâkim-i Mutlak ’a olan şükrümüzü, sahip olduğumuz sayısız nimete karşı lan hamdımızı nasıl idrak edecek ve göstereceğiz?

Sizce küfürlü ve müstehcen konuşmaların yapıldığı yer neresidir?
Trafik,
Stadyumlar,
Oyun salonları,
Okullar,
Televizyon,
Şarkılar, türküler,
Diziler,
Reklamlar,
Siyaset meydanları,
Meclis,
Sokaklar,
Aile ortamı,
Eş, dost, arkadaş meclisleri,
Dağda sürünün başındaki çoban,
İçkili ortamlar…
Hangisinde daha çok küfürler ve müstehcen konuşmalar yapılıyor.
Bunları yapanlar gerçekten deşarj mı oluyorlar yoksa daha sinir hastası mı oluyorlar?

Sevgi dağın adında mıdır, yoksa bağın yaprağında mıdır?
Ne dağın ardından kokusu, ne bağların yaprak kokusu gelir.
Yutkunmak boşunadır, uğraşmayın caba göstermeyin.

Her mevsimin sabahı, her öğlen, her akşam, her saat, dakika ve an, geceye vuslattır.
Uyku öncesi hazırlık, kendini dinleme ve günün muhasebesini yapmaya giden uzun, ince bir yol almaktır, uzun uzadıya, kısa bir uzanıştır.
İçsel bir sorgulama zamanıdır.

Tarih boyunca piyonlar her zaman olmuşlardır ve her zaman alınıp satılmışlardır.
Dolayısıyla iyiyle kötünün savaşı her zaman olmuştur.
Habil-Kabil’den beri gelen bu savaş, kıyamete kadar da devam edecektir.
Ancak her zaman kötüler rezil rüsva olmuşlar, tarihten silinmişler; iyiler her zaman başarılı ve galip olmuşlar, dimdik ayakla olmuşlar ve tarihe yön vermişlerdir.
*
Hep söylüyoruz ya! “Sözün bittiği yerdeyiz...”
Evet, sözün bittiği yerdeyiz, ama her seferinde yine aynı sözler, aynı nakaratlar!
Her sabah kalktığımız da ya da haberlerden, ajanslardan uzak kaldığımızda, “acaba yine nerede şehit var!” “hangi ölüm haberini duyacağız!” diye elimiz yüreğimizde
Derken, bu mübarek günde, yine bombalama, yine şehitler, yine gözyaşları…
Menfur saldırı sonucu, yine ağıtlar, yine ateş düşen aileler, evlatsız kalan anne-babalar…
Hem de bu mübarek günde, hem de oruçlu olarak yine polislerimiz şehit, yine yaralılarımız var.
Ya bunların artık inanca, saygıları da yok, Allah kahhar ismiyle kahr-u perişan eylesin.
Biz inanıyoruz ki " zalimin zulmü varsa, mazlumun da Allah’ı var".

Kerim BAYDAK
[email protected]