SEVGİ

Çoğu zaman insanlar “birbirini” anlamıyorlar, bu hayat ne acı kayıplar verdiriyor insana; ne değerli şeyler yitiriliyor ve hep “sevenler” kaybediyor, tıpkı umutları genç yaşlı müzisyenler gibi...

Keşke insan her şeyi değiştirebilse, zamanı “geri getirebilse” hayat bütün isteklerini sunsa insana; ne güzel bir dünya olurdu, bütün insanlar birbirini sevseydi ve saygı gösterseydi birbirine, dünyada “problemler ve anlaşmazlıklar” olmazdı!..

Nitekim insanoğlu, bir çok şeye haiz; ne yazık ki, bunun farkında değil, sevgi, aşk konulu şeyler ise, insanın duygularını “en derinden etkileyen” eylemlerdir...

Sevgi denilen duygu müessesi, çok geniş bir duygu yelpazesine sahip, bazen insanın yüreğini açan ve bazen de yüreğini karartan bir “duygu” oluveriyor...

İçten hissedilen duygu, gerçek sevgi olduğu zaman “ruhen” hissedilir; aşk denilen bir diğer duygu müessesi ise, insanı kasıp kavuran, damarlardaki kanı bile dondurabilecek kadar güçlü olan, insanı feraha kavuşturan ve başka bir değişle “mutlu kılabilen” bir duygudur...

Bunun yanında, insanı etkileyen “AŞK” bazen de insanı derinden yaralayıp, umutsuzluğa sürükleyebiliyor ve yalnızlık rüyalarına götürebiliyor.
İnsan sevdiği varlıkları “kaybettikten sonra” kıymetini bilir...

“Ne acıdır ki, dünya ölümlü, birbirimizi kırmadan,
incitmeden, yaşalım hayatı.
İçimizdeki sevgiyi, kaybetmeyelim.”

Mehmet Öksüz