Çok konuştuğumu söylerler evet bazen,bazen de hiç konuşmak gelmez içimden.Aslında sustuğum zamanlar tehlikelidir.Fırtınadan önce ki sessizlik gibi.
Hep düşünmüşümdür bunu,onlar mı haklı,tepkisiz kalmalıyım bazen,susmalıyım ki çok biliyor erdemli falan desinler.

:-)Yok yok anladım sonradan ,bunu söyleyenleri tanıyıp ve inceledikten sonra.
Susmanın çeşitleri varmış meğer .Bir de ben konuşurken ,düşünüyorum bunu anladım.Ağzımdan çıkan her kelimeyi duyduğumu ve neden bu böyle diye düşündüğümü .

Kendini akıllı sananlar var galiba,dışına melek içine şeytan saklı olanlar:-)
Herkesin yardımına koşarlar ve sonra kuyusunu kazmak içinde türlü şey yaparlar.Çok bilir az konuşurlar onlar,çünkü o an akıllarından kimbilir ne hinlikler gelip geçer.
Konuşmamın içimdekini paylaşmamın ne güzel olduğunu gördüm ve bunu kimseyi kırmadan yapmak adına kendimi ne kadar hırpaladığımı.
Susmuşum bende aslın da senelerce,kırılmasınlar diye,gerçek yüzlerini gördüğüm halde utanmasınlar diye.
Şimdi hangi susuş doğru bunu düşündüm.
Dedim ki kendime ,bana çok şey öğretti onlar bırak çok konuşan ol ,paylaş bildiklerini iyilik ve bilgi adına,sus yine sen onlar hakkında ,öğrenecekler onlarda bir gün kendilerini okumayı ve gerçekten ve gerektiğinde susmayı.
Kimse melek değil,hata ve yanlış doğruyu getirecek bizlere.Sadece zamanı geçmeden gelsin bu.
Düşünüyorum da birinin doğrusu diğerinin eğrisi olabilir mi?elbette olur.Lakin tek bir doğru olmalı ,insanca yaşamak ve bir başka insana zarar vermeden yaşamak.Zor bir zenaat bu lakin desturu kalp yolu vicdan çiziyorsa kolaylaşıyor.
Öyle süslü kelimelerim yok benim ,yalın ve sade,süsleyecek bir gerekte görmüyorum,hayat yalın ve sade.Geldik gördük ve gidiyoruz.......
Neden susuyoruz ve nerede ne zaman niçin birçok konuda olduğu gibi bunu da sormalıyız kendimize ,kendimizi tanımak adına.
Yine çok konuştum işte ,yazı uzadı,ben yazılarımda konuşuyorum artık.:-):-):-)