Bazı insanlar vardır ; konuşurken seni yoğuran. Beynini, kalbini kısacası tüm benliğini yoğuran.Sana yaşadığın hayatın maddiliğinin ötesinde bir hakikatin var olduğunu gösteren. Çok uzağında değildir onlar. Gökte ararken yerde bulursun onları. Bazen bir sahaf, bazen bir çaycı ve hatta bazen bir dilenci olabilirler. Olağanüstülükleri görünüşlerinde değil, kalplerinin ve beyinlerinin içindedir. İç güzelliklerini simaları özellikle gözlerinin ışıltısıyla yansıtırlar. Cümlelerinde Asya’nın uçsuz bucaksız steplerinde halkına yol gösteren bir Kam’ın bilgeliğini görürsün.



Onlar hep vardı. Hep içimizdeydiler. Anadolu’ya geldikten sonra gene bizimleydiler. Alperendiler. Gazi derviştiler. Gönüllerinde insan sevgisi dillerinde Hakk’ın kelamı vardı. Dedem Korkutla hikayelerimize girdiler.Onlar hala içimizdeler.Çağlar onların içlerini değil, biçimlerini değiştirdi. Onları göremiyoruz çünkü kalp gözlerimiz yeterince açık değil. Kalp gözümüzü açıp onları görebildiğimiz gün hayatımızda pekçok şey değişecek. Onların içindeki ilahi cevherin bizde de var olduğunu göreceğiz. Velhasıl kelam sözü çok uzatmadan gördüğümüz, göremediğimiz yaşayan kamlara bin selam...