En iyisi üzerinden döner hesaplar. Oysa iyiyken, hep en iyiyken her şey muazzamdır. Bilmez bazıları geldiği yeri, şu anki yüksekliğine güvenerek cebinde vuku bulan şerefleriyle, onlarda hayat bulurlar toplumda. Bu denli şeref sahiplerine yakın olanlar ise, nice kemal sahiplerinin bilgisinden bir fazla bildiğini düşünüp, tek öğreticisinin kendi çıkarıp yonttuğu bu ulvi şeref sahipleri olduğuna kendilerini bile inandırırlar zamanla. Madem ki enler üzerinden gidiyoruz, en büyük soytarılardır onlar. Hele ki eline geçerse en kutsal ilimler, işte o anlarda ne soytarı bırakır ne de muhalif bir can karşısında. Öylesine gizler ki ceplerinin şişkinliğini, göz doldurur bu sahte ilim, irfan. İşte o anlarda bir yiğit çıkagelsin ki kurtarsın, hem soytarıları hem de bilgisizleri. Sonra ona da çamur atar kurtarılan insan. Varsın ceplerimde vuku bulanlarla sahip olacağım şeref ötede kalsın, ben çamur yemeye de razıyım.