TOMAS!
Tomas, bizim köpeğimiz. Aslında Memet eniştegilin. Onlar yeni bir köpek alınca Tomas gözden düştü. Hani tabiri caizse pabucu dama atıldı Tomas’ın. O da geldi, bize kapılandı. Keçimizin yanında yatıp durur. Ekmeğini, aşını veririz. Ne verirsek yer. “Ayranınız eşgi, cacığınız gıllı!” demez. Beğenmemezlik huyu yoktur. Çok bir alçak gönüllüdür.
Bir kangal Tomas. Daha minicikken Memet enişte Gömürgenliler’den aldı. Hacer bacım adını Tomas koydu. Zaten inekten, danadan ne varsa hepsinin özel adı var. Çoğuncası yeğenlerinin adını verir benim bacım. Güleriz. Severiz bu güzel yaratıkları. İnek yeni buzalamışsa hemen özel adı konur buzağının. Bize de sevmek düşer.
Tomas küçücükken bizim yeğenlerin sevgilisi idi. Harun yemez yedirirdi Tomas’a. Gözünden ırmazdı. Herkeslerden kıskanırdı. Sabah uyanır uyanmaz Tomas’ın yanında alırdı soluğu. Yiyeceğini içeceğini verirdi. Tomas’ı doyurmadan kahvaltı sofrasına oturmazdı.
Oğuzhan da köpek meraklısı. Boğazlıyan’da otururlar. Sırf Tomas’ı sevmek için hiçbir fırsatı kaçırmaz Oğulcuk’a gelirdi. Hacergil’de alırdı soluğu. Tomas’la oynaşırdı. Harun kıskanırdı içten içe. Ama dayıoğluna pek ses etmezdi. Nasıl olsa Oğuzhan gidecek,Tomas kalacaktı. Taş çatlasa akşama kadar kalırdı Oğuzhan. Ayrılırken Oğuzhan, Tomas’ı kucaklar öperdi. Gözlerinin dolu dolu olduğu vakidir.
Bir gün Tomas’ın soyadı sorun oldu. Harun’la Oğuzhan birbirine girdi. Sebep? Oğuzhan der:
-Tomas’ın soyadı Topaloğlu.
Harun diklenir:
-Yok, Tomas’ın soyadı Temir...
Topaloğlu’ydu, Temir’di... Bizimkiler epey çekiştiler.
Memet enişte araya girdi de diplomatik yoldan sorunu çözdü:
-Bak Oğuzhan sen Tomas Topaloğlu di. Harun sen de Tomas Temir di... Olsun bitsin.
Bu öneri bizim afacanların aklına yattı. Böylece Tomas’ın soyadı meselesi halloldu.