MERHABA (Mektup 1)


Bugün bir mektup yazmaya karar verdim, kendime. Tarihte yapraklar sararmaya başlayınca ve ben o sararmış yaprakların arasında, gözden kaybolunca unutulunca , aranılmayınca , özlenilmeyin ce ; kendi kendime teselli olmak için yazdım.kendime yıllar sonrası bugünü hatırlamak adına.

Sevgili Zeynep daha bugün 25.05.2016 yılı saat geceyi bırakıp tan yerine adres sorarken yapa yalnızlığın ve anılarla dans ederken kim bilir? nerede olacaksın! bel ki birilerinin yüreğinde köz belki birilerinin dilinde söz belkide yaban ellerde yoz nazarlar da göz olacaksın düşünüp,dururken; yalnızlığını fırsat bu fırsat diyerek tüm seven yüreklerini de geçerek nasılda güvenmiştin! değil mi? güzelliğine ,gençliğine, sağlığına hiç düşünmemiştin değilmi? seni yalnız bırakacak insan servetine işte gördün .artık anlaman lazım şimdi bile bu 4*4 oda ekseninde oturmuş

en bu saat olmuş ne kızların ne ablan ne annen ne damadın nede arkadaşların var 1 yaradan 1 de yaradılan başbaşasın düşünmek için epey fırsatın oldu sanırım .Bugün az değil yarım asırı devirmişim ne görmüş ne görmemişim eeeeeee ama sonunda yine sıfırladık hayatı o günleri güzel yaşayabilseydin sevdiğinle evlatlarınla ailenle sevdiğin o güzelim şehir İstanbul da yok yok korkaksın sen korkak ve unutma ki korkaklar hiçmi hiç kendileri için yaşayamazlar sende yaşamadın işte buyur buyur buyur ; daha 18 inde değildin seni yuvadan uçurdular direnemedin direnmedin işe girdin kendin için harcamadın harcatmadılar üzüldün ağlayamadın sevindin güldürmediler ya yıllar yılları kovaladı sen hayatı. evlendin çok sevdiğini sandığın kocan ne yaptı sana söyle ne yaptı sen aptalca evim barkım olsun derken o kendine yaşadı kendi için kazandı vede nede güzel yaptı "Yuvayı dişi kuş yaparmış" alsana yuva ne yuvan kaldı ne de yuvandakiler senin salakça iyi niyetinden başka salaklığından başka bir de yalnızlığın var şimdi koskoca koskoca
25.05.2016 Torbalı (ENKAZ dan)
Zeynep ÖZÜGENÇ
(Bir Garip Zeynep)