Ocağa doğru yaklaştı bay M. ısınan su ile acı bir kahve yaptı. Sandalyesini cam kenarına doğru çekti ve dışarıda akıp giden kalabalığı seyretmeye başladı. İnsanlar, kimisi bir kaç arkadaş halinde yürüyorlar ve kahkahalar atarak birbirlerine sataşıyolardı. Böyle gruplarda hep dikkatini çekmişti bay M. nin ve çok yadırgadığı bir durumdu bu. Hep belli başları insan tiplemeleri olurdu, ezilenler, alay edenler,yapılan bu iğrenç şakalara kahkahalarla eşlik edenler ve hepsinin ortasında insanlarının gözlerini kendine çeken şık giyinimli, güzel yüzlü, dik duruşlu ve istifini hiç bozmadan küçük cümlelerle diğerlerine eşlik eden alfa birey. İnsalığın ne kadar alçaldığını görüyordu bu yüzlere her baktığında ve ne kadar çok şey kaybettiğimizi... Birde kol kola gezen çiftler vardı daha samimi gülüşlerle cilveleşiyorlar, birbirlerinin kulaklarına bir şeyler fısıldayarak birbirlerini itekliyorlardı. Gözleri daldı bay M. nın hatırlamak istemediği şeyleri hatırladı belkide geçmişe dair. "Değilmi Rıfat ?" dedi boşluğa bakarak. "Böyle güzel bir gündü değil mi ?. İlk gördüğüm anı hatırlıyorum, kumral-sarı saçlarını ve bir ressemanın keşfedebileceği en canlı yeşilden bile daha canlı o yemyeşil gözlerini. Aşk neydi yada ne değildi ? Sana bunları anlatacak kadar bilgili değilim belkide ama o an anlamıştım Rıfat. Aşkın çöllerde olmadığını, bir kibritin ucunda olmadığını, göklerde yahut tüm o yazılanların satır aralarında olmadığını o an anlamıştım Rıfat. Aşk soyut bir kavram değildi, gözlerimin önündeydi tüm o güzelliğiyle. Onu göklere çıkaran bizdik, ona soyutluk atfeden ve ulaşılmaz kılan da bizdik. İnsanları ondan uzaklaştırdık, ve asla ulaşamayacakları bir bilinmezliğin içine hapsettik. Başta aramaya çıkanlar oldu elbette kimisi onu bir kulenin tepesinde aradı kimisi uçsuz bucaksız bir çölün ortasında kimisi ise dağların tepelerinde aradı. Bulanlarda olmuştur elbette ama nasıl desem bilemiyorum o kadar uzaklarda değildi. Yanıbaşımızdaydı, gözlerimizin önünde, avuçlarımızın arasındaydı.. Ama göremedik işte her şeyi kaybettiğimiz gibi onu da kaybettik, sonrasında ise unuttuk. Ölü bedenlerin peşinde koştuk" dedi. Elini masaya doğru uzatarak bir dal sigara alıp yaktı. Derin bir nefes çekip acı kahvesinden bir yudum daha aldı ve tekrar yolda yürüyen insanlara baktı. Baktıkça sanki canı acıyormuşçasına iç çekiyor ve sigarasından bir nefes daha çekiyor, sebepsiz yere sinirlenip elindeki bardağı sıkıyordu. "Yitirdik Rıfat" dedi gözlerini yoldan geçen o insanların üzerinden hiç ayırmadan. "Sen, ben diye değil, kadın, erkek diye de değil insan olarak yitirdik" dedi. Sigarasından son bir nefes daha çekti ve söndürdü