Liğme liğme olsa da tüm etleriniz canınız bu kadar yanmaz sanırsınız.Çentiklenmiş ağaç kavuğu gibidir gövdeniz sanki her bir taraftan bir darbe almış da tekrar kabuk bağlanamaz hale gelmiş gibi..., ortada dımdızlak kalmış hissedersiniz kendinizi. Zonklayan başınız bir cenderede...mengene ise büküldükce bükülüyor.O büküldükçe bedeniniz küçülüyor, küçülüyor,küçülüyor bir nokta kadar kalıyorsunuz.
Nokta, cümlelere son veren nokta...Hayatı nihayetlendiren nokta..Sıfır bile bir meziyet olur adeta siz ise sadece sifirsinizdir..Yerüstü yeraltı mahiyet kazandırırken size siz hiçbir yere sığmazsınız.
Kapılar kapanır ardından sesler gelir...o mu acep der umduğunuz yerin dili, kalkmaya yeltenirsiniz , çözülür dizlerinizin bağı , çakılı kalırsınız olduğunuz yere...Gitmek var gelmek yok o diyardan ...duymak istemediğiniz ama duyduğunuz tek ses budur ..Beyninize bir mıh gibi çakılır o ses. Çekicin her darbesinde sizi tevekküle düçar eden tek ses:
Gitmek var , dönmek yok! Gitmek var dönmek yok! Gitmek var dönmek yok!
Dönülmeyen bir yolun yolcusuyuz dersin. O, yolun sonuna gelmiştir sen devam edersin.Onun gitme sebeplerine hiç bir mânâ yükleyemezsin Allah’ ın takdirinden başka...
Allah’ ın takdiri.
Allah’ ın takdiri.
O böyle uygun görmüşse bana ne demek düşer...içindeki dışındaki tüm sesleri susturur bu cümle...Senin gücün sana bile yetmez yoldan çekilirsin.Elin kolun bağlıdır, dilin bağlıdır..Hıçkırıkların gövdeni sarsar , iç çekişlerin boynunu büker dilin susar, gözün susar, elin susar , ayağın susar bedenin küçülür küçülür izbe bir köşeye pusar...sanırsın ki alem susmuş.
Ama yüreğin..?.o yürek var ya o yürek...
İşte o yürek susmaz..
O dağlıdır...köküne kadar kor olmuş bir mızrapla dibine kadar dağlıdır.
Kırdığın yerden kırılırsan gene iyi.
Ya kırılmamışsan!
O güne kalmışsan! İşte o zaman yandın. Mahkeme_ i Kübra’ ın hükmü seni bekler...
Anlayamazsın o yüzden..
Anlayamazsın.
Kardeşin ölmeden anlayamazsın.
Bırak yangınım benimle kalsın.
Varsın beynim şafaklarımdan zonklasın.
Varsın geceler uzun, gündüzler kısalsın.
Varsın elem rüzgarı dört yanımı sarsın, güvendiğim dağlarıma kar yağsın.
Sen artık dilimde sadece duasın.
Bırak yangınım benimle kalsın.

21 mayıs 2016
Ülkü KARA
Bursa