Birçoğumuz çok yoğunum, vaktim yok, yapmak isteyip de yapmadığım çok şey var ama yapmaya yapacak vaktim yok gibisinden cümleler sarfederiz. Peki bu ne kadar doğru? Bizler bu yoğunluğun sebebini iş olarak görüyor isek tüm gün çalışıyor muyuz diye sormalı, dersler veya ödevler olarak görüyor isek bunları erteleyip ertelediğimizi düşünmeli, çevresindeki kişilere karşı sorumluluklar olarak görüyor isek tüm bunlara ne kadar vakit ayırıyoruz diye muhasebe yapmalı ve ondan sonra tekrar düşünmeliyiz. Elle tutulabilir yaptığımız iş sürelerini hesapladığımızda ve bunlara yemek içmek uyku gibi mecburi ihtiyaç sürelerini eklediğimizde 24 saati doldurmayacağını düşünmekteyim. Peki biz neden kendimizi bu kadar yoğun görüyoruz diye soracak olur isek ben kendimden örnek vermek isterim. Yemek yediğim vakitler belli olduğu için çok sık yaptığım bir şeyi açıklamaktan çekinmeyeceğim. Yemeğe bazen 45 dakika bazen 1 saat kala zaten yemeğe az kaldı deyip ders çalışmadığım çok vakitler var. Bu süre içinde sadece çizim araç gereçlerimi çıkarsam yarım saat geçer 15 dakikada bir şey çizemem diye kendimi kandırırım. Halbuki ne masayı hazırlayıp toplama yarım saatimi alıyor ne de 15 dakika çok az bir şeyler çizmek için. Bunu her öğün için yaptığımı düşünür isek ne kadar vakit israfı yaptığım ortaya çıkar sanırım. Bu sadece bir misal. Bir başka yanlışım ise bir işi yaparken başka bir iş ile uğraşmak özellikle telefonla oyalanmak. Bunlar sadece vakit almak ile kalmayıp yaptığımız işe olan konsantremizi de azalttığı için az ve verimsiz sonuçlar elde etmemize sebebiyet veriyor. Halbuki kendimize bahaneler üretip vakit kaybetmeyip sorumluluklarımızı bir an önce yerine getirirsek üzerimizde yükü kaldırmış olduğumuzdan diğer yapmak istediklerimizi de yapmaya fırsat bulmuş olacağız.