Elimdeki pembe karanfilin kokusu odaya yayılırken evin köşesinden bir ışık süzüldü..Belleğimin derinliklerindeki anlamlar koyda yanan ışığın içinden bir suret oluşturuyordu.Canlı ve cansız titreşimler arasında gibiydim.Karanfilin pembesi,koyda yanan ışığın içinde sanki alevleşiyordu.Yüreğimde derinleşen bir hurifiliğin içinden canlanan an içindeydi annem!...Gül dalına bağladığı dilek kağıdı elinde dere kenarındaydık.Dileklerimizi dereye attık ki;dereden bir elma yüzerek geliyordu;elmayı almasını öyle istiyorduk ki o elma da dileklerimiz gizliydi sanki.Annem derenin beton bendine ayakların açmış elmanın yaklaşmasını bekliyordu.Elma tam bendi aşarken yakalamıştı.Kırmızı kocaman bir elmaydı.Beş kardeşe bölüştürüp vermişti..
Koyda yanan bir ışığın içinde,karanfilin gölgesindeydi şimdi yaşanılan an!..Acılar karanfilin pembe kıvrımları arasında,bilinmeyen zamanın içindeki an’ın titreşimleri arasındaydık.Kim bilir belki de her birimizde bir dilim elma;kimimiz bu dünyada,kimimiz bilinmeyen diyarlarda..Belki;ağaçların polenlerini savuran rüzgarda..