Gündelik hayatta bir iletişim aracı olarak da kullandığımız dil,ne kadar farklı olay,durum ve nesneye doğru "adlar" koyarsa /koyabilirse o kadar zenginleşir derler...
Uzun zamandır "ana dil" ile "ana dili"nin aynı şeyler olmadığını anlatmaya çalıştım,durdum.
Tabi ki ikna edebildiklerim oldu,ikna edemediklerim de.
Oysa "konu" hiç de zor değildi/değildir.
Kendisinden dil doğuran diller ana dildir:Latince,Oğuzca gibi.
Latince İtalyanca ,İspanyolca ve Fransızcayı doğururken;Oğuzcadan da Türkmence,Azeri Türkçesi ve bizim kullandığımız Türkçe doğmuştur.
Ana dili ise bir insanın annesinden ya da doğduğu ortamdan elde ettiği,edindiği,öğrendiği dildir.
Dolayısıyla benim dilim bir ana dil değil,ana dilim Türkçedir.
Son zamanlarda da aynı durum "eğitim"de yapılmakta,farklı kelimeler aynı "torbaya" konulup,"eğitim şart" denilip,durulmaktadır.
Eğitim,öğretim ve öğrenimdir bu üçlü.
Çok detaya girmeden ama net olarak şöyle denebilir:
Eğitim Eski Türkçede (Osmanlıca) "terbiye"nin karşılığı iken;öğretim "tedrisat"ın karşılığı olmakta;öğrenim ise tam "tahsil"e denk gelmektedir.
Aradaki farkı bilir,ayrı anlamlarda kullanırsak dilimiz zenginleşir ama aynı torbaya koyar da aynı anlamda ifade edersek dilimiz "fakirleşir."
Yani böyle böyle yaparsak dili fakirleştirmiş oluruz.
Kısaca farkı fark etmek ve ettirmek gerek!