Varoluşundan itibaren bir çaba içindedir insanoğlu. Taa anne karnında başlar istekler. Anneye istekte bulunurda bulunur. Annede babaya ihtiyac listesini sıralar. Dört gözle beklerler bu yaramazı. Nihayet dünyaya gelir... Nefsin istilası altındaki dünya ile tanısan insan baslatır kendisiyle savasını. İsterde durur. Ilk masumdur bu istekler. Acıkır süt ister, sıkılır ilgi ister, oyuncak ister... Ne bileyim sıralarda durur. Buyumek ister. Etrafındaki buyuklere ozenir. Onların kıyafetlerini giyimekle baslar evcilikte anne baba rolüyle doruklara ulasır bu ideal. Oysa büyüme cocuk. Isteklerin masum kalsın. Bilmezsin tabi seninle beraber buyuyecek dertlerin. Masumlugunu kaybedip kirleneceksin. Günahlar eklenecek. Gece uyurken yatagında Allah ım ben annemi uzdum ölmesin diye ettigin masum dua gun gelecek Allah ım al canımı olacak belkide. Sen yasayarak ögreneceksin her seyi. Kucukken kırılan tek sey kolun bacağın oyuncağın olacak ama buyuyunce kalbin acıyacak. Kıracaklar seni buyudun cünkü. Daha ağır olacak etrafın elestirisi. Yani annenden dayak yedigin halde yine anne diye aglayan olmayacaksn çocuk !