ANANIZ VAR MI?
İnsanlık ne kadar da Hz. Âdem (as) ve Hz Havva anamızdan çoğaldıysa da her canlının mutlaka bir anası ve başlangıcı vardır. Her canlı kendini dünyaya getirene muhtaç olduğu kadar sevgisine de ihtiyacı vardır.
Belki içini boşaltmadığımız ender kelimelerden birisi de ana kelimesidir. Çünkü biz birçok kelimenin içini boşaltarak değersizleştirmişizdir.
Söylediğimde ve duyduğumda duygulandığım kelimelerden biridir ana kelimesi. Aslında kelimeden daha öte duygudur, ihtiyaçtır, muhabbettir ve en önemlisi sevgidir ana kelimesi.
Anası olan birinin yazdığı kelimelerle anası olmayanın yazdığı kelimelerin arasında dağlar kadar fark vardır duygu yönüyle. İsterse aynı kelimeleri dizmiş olsunlar kâğıda.
Anası olanın kelimeleri duygularından ve aklından gelirse eğer, anası olmayanın kelimeleri ciğerinden, yüreğinden dökülür özlem damlatan kaleminin ucundan kâğıda.
Ananın kim olduğunu, anası olmayana soracaksın öğrenmek istiyorsan.
Ananın edebiyatını dinlemek istiyorsan, anası olanın yanına gideceksin.
Şurası malumdur ki ana hakkında yazılan her şey güzel, her şey aydınlık, her şey sımsıcak ve taptazedir.
Bütün analar mesleği, yaşı, karakteri, inancı ve çalışkanlığına bakılmaksızın evlatları tarafından kutsaldır. Dünyanın en kötü anası bile evladının kutsalı olmalıdır. Onun için değil midir, cennetin anaların ayaklarının altına serilmesi. Anaları cennetlik olmasa bile.
Kapital dünyanın cömertçe paylaştırdığı gün ve haftalardan iyi ki olmuş dediğim nadir günlerden biridir analar günü.
Yeterli midir, bir gün analar için?
Anlayana sivrisinek saz, anlamayana davul zurna az.
İşte bu düzenin her şeye rağmen ayırdığı bir analar gününe daha ulaşmak üzeriyiz. Öncelikle inandıkları dava uğruna toprağa düşmüş şehid analarının ve hayatta olan bütün anaların analar gününü kutluyorum. Ellerinden hürmetle ve sevgiyle öpüyorum. Ana adaylarının kendilerinin düştüğü hatalara düşmemeleri için azami gayret göstermelerini istiyorum.
Dünyadan göç eden öncelikle ve hassaten kendi anam başta olmak üzere, din, vatan ve milletin salahiyeti için kahramanlar yetiştiren ve ebedi dünyaya giden bütün analara Allah’tan rahmet diliyorum. İnşallah arkalarından kendileri için hayır dua edecek birilerini bırakmışlardır. Bırakan ve bırakmayan bütün analar için Allah’a duacıyım.
İşte bu kadar mukaddes olan ana ve analığı hakkıyla yaşayabiliyor muyuz?
Maalesef ki hayır?
Her şeyde olduğu gibi bu duyguda da maddiyat öne çıkmaktadır.
Nasıl ki anaların duaları değiştiyse, evlatların da beklentileri değişmiştir. Kendilerini iyi yetiştiren, ar, namus ve inancı konusunda abideleşen analara bile keşke biraz daha servet bıraksaydı diye yakınmalar duymaya başladık.
Aslında bu konuda ana ve babaların da suçu yok değildir. Çünkü eskiden toplumun değerleriyle okşanan çocuklar şimdilerde ise;
Benim çocuğum en güzel arabayı alacak, en güzel evde oturacak ve zengin olacak diye okşanmıyor mu?
Bu duyguların kaynağı dünya sevgisinden kaynaklanmaktadır. Ana sevgisini dünyanın sahte sevgileriyle bağdaştırmak sevgi kelimesinin içini boşaltmak olacaktır.
Analar, evlatları için ayaklarının altına serilmiş olan cennete gidebilmenin yolunun, dinin emir ve yasaklarını uygulamadan geçtiğini unutmamalıdır.
Muhabbetle!..
11.05.2016
Osman GİRGİN
[email protected]
osmanlıhaber.com