Bir sanat akademisinde hoca bir büyük bir cam kavanoz, iri çakıl taşları su ve ince kumla sınıfa girip elindekileri masanın üstüne koyar. Öğrenciler oldukça meraklanır.
Hoca kavanozu öğrencilere göstererek "Nasıl bir kavanoz" olduğunu sorar, öğrenciler bir ağızdan " Boş, cam bir kavanoz" olduğunu söylerler.
Çakıl taşlarını kavanoza doldurur ve sorar, "şimdi kavanoz doldu mu arkadaşlar? Öğrenciler cevap verir" evet doldu hocam"
Hoca bu seferde ince kumu kavanoza boşaltır; " şimdi nasıl oldu"? cevap "tam doldu hocam”. Sıra suya gelmiştir suyu da üzerine boşaltınca, öğrenciler sus, pus olurlar.
Başlar hoca olayı anlatmaya: "Arkadaşlar kavanoz ilk getirdiğimde ağzına kadar havayla doluydu, siz onun boş olduğunu söylediniz; sonra her koyduğum maddeyle dolduğunu söylediniz, ancak kavanoz sudan sonra dolabildi."
İnsanlar da o kavanoza benzer, boş sanırsınız doludur; tamamen dolu olduğunu sanırsınız , boş yönleri vardır.(Halit’in kaleminden anonim hikayeler)