Yaşarken ölmek istemiyorsan,gülümse
Ertelemek yaşamın mayasını kaçırır. Kızdıysan bağır, sevindiysem söyle, özlediyse söyle ama yapmacık asla olma ben anlarım ama içten olan her hareketi simit satanı, kestane satanı da. Peki ya dost satan, o da mı ekmek parası satıyor acaba?Bunu bir türlü anlamadım anlamıyorum nedense??Ne diye böbürlenip büyükleniyor sun be insan benden farkın ne?? Doğumun bir damla su, ölümün bir avuç toprak değil mi?bak bende şimdi,tarih gibi yazıyor Birer birer, seve seve çıktığım hayat basamaklarını; onar onar, iniyorum şimdi.ama,Ben dostlarımı hiç satmadım! Çünkü ya beş para etmez çıktılar ya da paha biçilemiyor nedense belki ben hala saf olabilirim,Ama asalak ve salak biri değilim.Kötü biri asla olmadım kötü düşünmedim hiç kimse için.Ve evet bunu açık yüreklilikle söylüyorum
Karşımdaki insanlara Yaradandan ötürü yaklaşımlarımla olmadı hiç art niyetim..Ne tuzak kurdum önüne birinin,
Ne de arkasından oyun çevirdim..Kimseye düşmanlık beslemedim,
Bana düşmanlık besleyenleri de Allah’a havale ettim..
Asla kimseyi bile bile incitmemeye gayret ettim istemeden incitecek gibi olsam kendimi geri çektim kul hakkı almamaya yetim hakkı haram lokma yememeye dikkat ettim devlet malı kutsaldı,israf ve kimseye peşkeş çekmedim
Evet benimde vardı içimde şeytan ve meleklerim,sonuçta bende bir insanım,Ama ben iyi meleklerinin öğütlerini dinlemeye gayret ettim..
Hiçbir zaman sevdiğim kadar sevilmedim,Yine de sevmekten vazgeçmedim..Yeri geldi canımı acıtırlar ,kırdılar döktüler sürdüler
yargısız infaz bile yaptılar ama ,Sabret ki her şey hissettiğin kadar derin ve sonsuz olsun dedim. Sabret ki her şey gönlünce olsun.sabrettim gayret ettim ,Beni incitenler mi?
Onları çoktan affettim..Hatta onlar için dua bile ettim..
Canım yanarken, İçim kan ağlarken bile hep gülümsedim,
Ve bundan daha öteye gitmedi samimiyet sizliğim..
hep suistimal edildi iyi niyetim,Ama iyi niyetimden de vazgeçmedim.gülümsedim hayata ,hep hayatta
Çünkü ben bir pire için yorgan yakabilen bi tip değilim..
Maddi olan hiçbir şeye tamah etmedim,hep inancıma göre yaşamaya çalıştım .Allah tan başkası önünde eğilmedim inancımda sudaki balık gibi olmaya gayret ettim tüm insanlık için dua arımı eksik etmedim.

Masa, Nisa, kasa konusunda belki eşit değildi ama herkes camide Allah katında inanç olarak takva haricinde eşitti .
Belkide bu yüzdendi manevi yönden yoksun insanlarla imtihan edilişim..
Hiç kimseyi kendime oyuncak etmedim oyuncak olmadım,Samimiyetle geleni geri çevirmedim,Yeri geldi çok ezildim,Ama daha hiç kimseyi ezip geçmedim..
Bunlardan pişman mıyım peki?Tabii ki de hayır asla değilim..Çünkü bu benim!
Olduğum gibiyim bulunduğum yerden değer almam bulunduğum yere değer katarım 2+2=4 ederim
Eğer 3 görüyorlarsa beni,
Bu görenlerin eksikliği çünkü onların bende gördükleri benim hayata katımdı,
hareketleri ve düşünceleri ise kendi iç dünyalarıdır
bilirim ki maddi acıdan kimse eşit doğmaz. Ama herkes eşit ölür. İşte onun için ölüm, acı bir son değildir. Hayatımızın yegane adil başlangıcı ve biricik fırsat eşitliğidir.onun için iki şeye cok acırım bir kendine yalan söyleyene
iki yaşarken ölene...
En basit yalanları gözüme bakarak söyleyen ahmaklar tanıdım. Bense onların cahil cesaretlerine ve kuş beyinlerine hayran kaldım gülümsemem onu niçin eksik olmuyor