ÇONA’NIN İTİ GİBİ ÇATLAN SOĞNA!

Çona dedenin asıl adı malum olduğu üzere İbrahim ‘dır. Çonalar’ın dip dedesi. İbrahim Karaca’nın adını aldığı. Biz kendisini bilmeyiz. Hakk’a yürüyeli yıllar olmuştur. ”Ölür ise ten ölür, canlar ölesi değil” fehvasınca adı dillerdedir Çona dedenin. ”İnatçılığı”yla maruftur. Lâkabı asıl adın önüne geçmiştir.
Oğulcuk’ta “Çona’nın iti gibi çatlan…(çatlarsın)” tabirini bilmeyen yoktur. Eciğinden cücüğüne… Rivayet odur ki Çona dede, bir küp ayran, bir heybe dolusu yufka almış yanına. Tahta bel ile tarla işleyecek. İnmiş Değirmenönü’ne. İti (köpeği) de yanında. Başlamış işe. Her molada bir tas ayran içiyormuş. Bir yufka ekmeği dürüm yapıp afiyetle yiyormuş. Bir o kadar da ite veriyormuş. Kendisi çalışıyor. Terliyor. Haliyle atıyor içtiği ayranı. Yediği ekmeği eritiyor. Ama köpek yatıyor. Köpek ne bilsin dokunacağını. İçmiş ayranı, yemiş yufkayı ... Dönderememiş ve çatlayıp ölmüş.
O gündür bu gündür Oğulcuk’ta boğazına düşkün, oburları uyarı babında söylenir: ”Az yi, soğna Çona’nın iti gibi çatlan ha...” derler.
Rahmetli Nayıl (Eroğlu),İstanbul’da bir lokantadadır. Yan masada iki arkadaş hem yemek yiyor, hem de lak lakı şak şakı yarenlik ediyorlar. Biri diyor ki:
-Lan oğlum, neçe yiyip duruyon? Çona’nın iti gibi çatlan soğna…
Nayıl emmi bakakalıyor. Nereli olduklarını da sormuyor.
-Ben bu lafı İstanbul’da duydum vallaha… der gülerdi rahmetli.
Demek ki sadece Oğulcuk’ta değil çevrede de kullanılıyor bu deyim.