egomuz yüzünden yaşadığımız süper yalnızlığımız var bizim...söyleyemediklerimizin prangası vurulur dilimize...söylediklerimizin de kelepçesi...bir insana güvenmek,inanmak o kadar zor olduk ki...yaşadıklarımız ve yaşananlar yüzünden...saklı tutuyoruz sevme hevesimizi...incinmekten,kırılmaktan ve en sonunda kafamızı duvara vurmaktan korkuyoruz...haklıyız kendimizce, güya kalbimizi,aklımızı koruyoruz...önümüze gelen sevgileri de elimizin tersiyle bir kenara bırakıyoruz...

sanal dünyanın içinde kaybolmuş yalnızlarız aslında biz...bizi biz yapan birlikten korkuyoruz...delilik dilimizdeki patlayış aslında...korunmak için deliliğe gem vuruyoruz...hayatın içinde sessiz orkestra bir suç ortağı sevgiliyle değil de, pişmanlığımızla dinlemeye de devam ediyoruz...

biz çok akıllı olsaydık, içinde bulunduğumuz durumda kıvranıp durmazdık...yenilgiyi de kabul etmek gerek bazen...kabul edip yeniliğe doğru adım atmak gerek...ilkin tek olur adımlarınız sizi seven varsa o adıma ses olacaktır...sadece kalbinize güvenin, akıla bırakınca ego galip geliyor...hay benim paçadan akadan akan aklım, az biraz dur be...suç ortağı bir sevgiliyle neşelenelim bu gece! ;)

ilknur köknar (Sokak Kaçkınından)