Kaldırımlara misafir olur çoğu zaman umutları geride kalanlar. Usul bir akşamın ayazında başlar sohbet, paylaşılır en mahrem sırlar bir sarımlık sigaranın dumanı gibi dağılır efkâr.
Belki de bir gecekondunun penceresinden hayal etmiştir düşlerini ya da gecenin bir saatinde zamansız hayaller takılmıştı gecenin koynunda gözlerinin kıyısına ama fark eder miydi kaldırımlara misafirken.
Hayallerinden çok uzaktayken düşlediğin maceranın önemi var mıdır? Hayatın acıyı hissetmekten ibaret bir zaman aralığından geçtiğini söylüyor kimileri, sonunda sana varmak varsa razıyım diyorum acemi şaşkın gençliğimle.
Penceremden hayal ettiğim düşlerim uzaklaşırken gecenin koynunda gözlerimden geçişine takılıyor gözlerim. Çok şey yapmak isteyip, hiçbir şey yapamamak dağlıyor yüreğimi.
Hayat dedikleri bu mu..? Hayat dedikleri hasret mi, özlem midir yoksa sonunda mutlu son yok mudur asla ..
Deniz Çelik