Sonsuz Belirsiz Potansiyel Ve Belirli Algı

Sonsuz potansiyel, belirsizliği gerektiriyor! “Hiçlik” olarak düşünülen boyutsuz ve sınırsız potansiyel, ana kaynak! Belirli olan veya belirsizlikten çekilen, belirleyenin sınırına girmiş oluyor! Sonsuz ve sınırsız potansiyel, belirlendiğinde veya belirlenen kadar birinci boyuta çekiliyor!

Hiçlikte, sınırsız potansiyelde, boyutsuz olan her şeyin kaynağının “Boyutsuz” olduğu söylenebilir! “O”
Birinci boyutun, hiçlikten çekilen ve hiçliğe en geniş çekim haliyle eşit olması; özdeş olamayacağı düşünülebilir! “Ben”
İkinci boyutun, birinci boyuta çekilen tercihin detaylanması veya projelendirilmesi gibi bakılabilir! “Ruh”
Üçüncü boyuta, ikinci boyuttaki tasarıların uygulama alanı olarak bakılabilir! “Beden”

Özgün sıralama: O, ben, ruh, beden!
Boyutsal sıralama: Hiçlik, 1. Boyut, 2. Boyut, 3. Boyut!
Geometrik sıralama: Nokta, çizgi, düzlem, küp!
Fiziksel sıralama: Kaynak, tercih, tasarı, madde!

Evrenin başlangıcına dair üretilen yani “Çekilen” “Big Bang” modeli açısından sıralamak gerekir ise nasıl olur?
Kaynak: sınırsız ve sonsuz potansiyele kaynak! “Big Bang” noktasının da kaynağı! Yani “O, hiçlik, nokta”; Boyutsuz!
Tercih: “Big bang” açılımı kadar bir potansiyelin çekilmesinin tercihi. Birinci boyut!
Tasarı: “Korunmuş levha”, düzlem üzerinde 2 boyutlu tasarı ve proje data bank! Ruhsal datanın anlamlı dizilimi! 2. Boyut.
Madde: Hiçlikten boyutlara çekilen tercihin 3. Boyuta çekilmesi! Maddi alanda yansıması! Kütle ve hacim kazanan tercih, madde oluyor! Zaman ve mekan ile tanışması da kütle ve hacim izafiyetinden kaynaklı!
“Big Bang” konusunda, başlangıçta sonsuz potansiyel var! Hiçlikte! Bu kaynaktan bir nokta tercih ediliyor! Bu nokta boyut kazanınca yani ilk tercih ile başlıyor süreç sonrasında tasarı ve daha sonrasında açılım yani patlama! Evrenin başlangıcına dair yapılan iddia ve görüşlerin de boyutlarda yansıması var!

Son tahlilde; ayrıntıyı “Boyutlar” konusundaki önceki yazılarıma havale ediyorum. Dikkat çekmek istediğim husus ise “O, ben, ruh, beden” olarak 3. Boyutta yansıyan “Zat” ile algılanmaya çalışılan tüm farklı sanılan yansımalar aynı metotla yansıyor!
Özgün sıralama: O, ben, ruh, beden!
Boyutsal sıralama: Hiçlik, 1. Boyut, 2. Boyut, 3. Boyut!
Geometrik sıralama: Nokta, çizgi, düzlem, küp!
Fiziksel sıralama: Kaynak, tercih, tasarı, madde!

Bu yansımanın metodunu öğrenmen ne faydası var?
Evrende algılanan tüm datanın kaynağı üzerinden yapılmış veya yapılacak tüm spekülasyonlara uygun (karşı veya yancı olarak değil, özgün olarak) sağlam bir duruş sağlar! Algılananlar üzerinden yapılacak tüm tercih ve tespitlerin bireyselliğine kişi kendince inanır; bu sayede kişi başkalarının tercihlerine kanmamak veya o tercihlere (1. Boyut, tercih açısından) saygı duymak ve kendi tercihinin de 1. Boyuta dair olduğunu bildiğinden kendine saygı duyması yönünde destek verir! Böylece kişinin kendi tercihine saygı duymasının önemi anlaşılır! “Ben” olarak kendi tercihine saygı duyan ise “Ben” boyutundaki tüm tercihlere önem verir! Kendine önem veren tüm evreni önemser bu önemsemede tüm evren ile bütünleşme sağlar ve evreni “Ben” kapsar! Kendinin “Ben” boyutuna saygı duyması konusu çok kapsamlı; oraya şimdilik girmeyeceğim! Saygılarımla.

Ahmet Bektaş