Sen !
Akıl almaz ,beyinleri iflas ettirecek kadar düşünülen sen .
Varlığın bir eylül güneşi ile başladı , o inanılmaz günlerin hayatımın en güçlü günleri olduğunu biliyormusun.
Sen !
Haklısın, hep haklıydın belki ama unuttun mu ben zamansız buldum seni karanfilim , zaman çok önemliydi mevsimsiz açmıştın gönül bahçemde.
Hatalıydım belki de: Hatam çıkmaz sokağa bakıp dünyanın güzelliklerini sende, gözlerinde görmekti, hayal etmekti. Ama neden birden yıktın hayallerimi.
Bak düşün bir kere benden başka kim bu kadar çok severek hayal edebilir seni kim çıkmaz sokakta, hem de mevsimlerin en kasvetlisi hazanda görebilir seni . Hep senin solmaman için uğraştım. Yağmurlu havalarda değil en susuz kaldığın zamanlar da bile kanımla sulamadım mı? Yapraklarını sevgimle yıkamadım mı? Yık artık duvarları, zamanı var daha yaşanacak bu güzel günlerin, bir umut, bir adım daha.
Ben varım , sen varsın.
Hakkım var , atılacak adımım , söylenecek sözüm var, bu dünyada yerim var, kalbimde sen varsın eğer tanrı yarattı ise beni insan olarak bir kalp vermiş, bende onu sa-na verdim. Zamanı gelinceye kadar öldürme güzellikleri suçumu arıyorsan suçum çok belki de, affedilmeyecek kadar çok ama bu suçu işletende sevgin değil mi. Seni kaybetme korkusu değil mi? Unuttun mu tek suçum seni çok sevmekti.

Unuttun mu?
Unuttuysan kendine bak, geçmişe bak hiç bu kadar değer verildi mi karanfillere. Senin varlığın kısada olsa dünya da en büyük ödüldü bana ve ben bu ödülü kalbimde hep saklayacağım.
Sen sevilen değil unutulmayansın, sen can değil candan ötesin sen akıl almaz bir aşkın en nadide çiçeğisin.
Sen solmayacak, sen kurumayacaksın.
Sen bir ömre değil binlerce ömre bedelsin.

Hayrettin Tarhan